Αν υπάρχει κάτι που έχουμε μάθει από τη ζωή στη Γη είναι ότι όπου υπάρχει νερό σε υγρή μορφή εν γένει υπάρχουν και κάποιες μορφές ζωής. Το νερό είναι ζωτικής σημασίας για όλες τις μορφές ζωής που γνωρίζουμε. Είναι ο διαλύτης, ο υδατικός ζωμός που κάνει εφικτή όλη τη χημική δραστηριότητα που συντελείται στα κύτταρά μας. Το νερό διαλύει πολλές από τις χημικές ενώσεις που χρειάζεται κάθε μορφή ζωής, οποιουδήποτε μεγέθους, για να αναπτυχθεί και να επιτελέσει τις μεταβολικές της λειτουργίες. Κάθε ζωντανό κύτταρο είναι ένα μικροσκοπικό σακουλάκι με νερό στο οποίο παραγματοποιούνται οι σύνθετες λειτουργίες της ζωής. Επομένως, όταν αναζητούμε ζωή σε άλλα μέρη του ηλιακού μας συστήματος ψάχνουμε κατά κύριο λόγο για μέρη όπου μπορεί να βρεθεί σήμερα ή όπου ίσως να έχει υπάρξει στο παρελθόν, νερό σε υγρή μορφή. (…)
Εμείς οι άνθρωποι εξερευνούμε το ηλιακό μας σύστημα με ρομποτικά οχήματα εδώ και πάνω από 55 χρόνια. Η πρώτη ρομποτική αποστολή σε έναν άλλο πλανήτη ήταν η περίπτωση της Αφροδίτης από τη διαστημοσυσκευή Mariner 2 στις 14 Δεκεμβρίου του 1962. Έκτοτε, έχουμε στείλει μια αρμάδα από διαστημικά σκάφη για να μελετήσουμε τον Ήλιο από διάφορους πλανήτες, δορυφόρους πλανητών, αστεροειδείς και κομήτες, οι περισσότεροι από τους οποίους βρίσκονται στις εσώτερες περιοχές του ηλιακού μας συστήματος. Στην ίδια χρονική περίοδο, έχουμε στείλει μόλις οκτώ διαστημικά σκάφη πέρα από τη ζώνη των αστεροειδών για να μελετήσουμε τους πολλούς κόσμους που βρίσκονται στις εξώτερες περιοχές του ηλιακού μας συστήματος.
Τα διαστημικά σκάφη που έχουν ταξιδέψει πέρα από τη ζώνη των αστεροειδών – Pioneer 1 και 2, Voyager 1 και 2, Galileo, Casini, New Horizons και Juno – έχουν αποκαλύψει κάτι θεμελιώδες για το τι σημαίνει να είναι ένας κόσμος «βιοδεκτικός». Τα δεδομένα που έχουμε λάβει από αυτές τις αποστολές έχουν αναβαθμίσει ριζικά την αντίληψή μας για τα μέρη του ηλιακού μας συστήματος όπου υπάρχει νερό σε υγρή μορφή και, κατ’ επέκταση, για τα μέρη όπου θα μπορούσε ίσως να κατοικήσει η ζωή.
Έχουμε πλέον βάσιμους λόγους να πιστεύουμε ότι τουλάχιστον έξι δορυφόροι πλανητών («φεγγάρια») του εξώτερου ηλιακού συστήματος είναι πιθανό να φιλοξενούν ωκεανούς νερού σε υγρή μορφή κάτω από τους παγετώδεις φλοιούς τους. Οι ωκεανοί αυτοί υπάρχουν σήμερα, σε κάποιες περιπτώσεις έχουμε βάσιμους λόγους να εικάζουμε ότι υπήρχαν για ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας του ηλιακού συστήματος. Τρεις από αυτούς τους ωκεάνιους κόσμους – η Ευρώπη, ο Γανυμήδης και η Καλλιστώ – περιφέρονται γύρω από τον Δία. Είναι τρία από τα τέσσερα μεγάλα φεγγάρια που παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά από τον Γαλιλαίο το 1610. Το τέταρτο φεγγάρι, η Ιώ, είναι το σώμα που παρουσιάζει την πιο έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα στο ηλιακό σύστημα, και δεν έχει νερό. Τουλάχιστον δυο ακόμα ωκεάνιοι κόσμοι, ο Τιτάνας και ο Εγκέλαδος, περιφέρονται γύρω από τον Κρόνο. Ο ιδιόρρυθμος δορυφόρος του Ποσειδώνα Τρίτωνας, που περιφέρεται με φορά αντίθετη από εκείνη της περιστροφής του, παρουσιάζει επίσης ενδείξεις ύπαρξης ενός υποκειμένου ωκεανού.
Αυτοί είναι μόνο οι κόσμοι για τους οποίους έχουμε καταφέρει να συλλέξουμε αρκετά δεδομένα και στοιχεία. Υπάρχουν πολύ περισσότεροι κόσμοι που θα μπορούσαν κάλλιστα να φιλοξενούν ωκεανούς. Ο Πλούτωνας ενδέχεται να κρύβει ένα υγρό μείγμα νερού, αμμωνίας και μεθανίου, τα οποία είναι πιθανό να συνθέτουν έναν αλλόκοτα ψυχρό ωκεανό με εντελώς απόκοσμη χημική δραστηριότητα. Στην ιδιόρρυθμη κουστωδία των φεγγαριών που περιβάλλουν τον πλανήτη Ουρανό ενδέχεται επίσης να υπάρχουν υποεπιφανειακοί ωεκανοί. (…)
απόσπασμα από το βιβλίο Ωκεανοί στο διάστημα (εκδόσεις εφαλτήριο)
Η NASA επιβεβαιώνει ότι τέσσερις δορυφόροι του πλανήτη Ουρανού είναι υδάτινοι κόσμοι
Πρόσφατη μελέτη ερευνητικής ομάδας με επικεφαλής επιστήμονες του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς στις ΗΠΑ ανέφερε ότι δύο δορυφόροι του Ουρανού είναι πολύ πιθανό να διαθέτουν ενεργά γεωλογικά συστήματα υπόγειων ωκεανών. Οι ερευνητές άφησαν ανοικτό το ενδεχόμενο ο αριθμός των δορυφόρων του Ουρανού με υπόγειο ωκεανό να είναι μεγαλύτερος. Η ανακάλυψη αυτή έγινε μελετώντας δεδομένα που έχει καταγράψει η θρυλική αποστολή Voyager τα δίδυμα σκάφη της οποίας αφού εξερεύνησαν το ηλιακό μας σύστημα το έχουν εγκαταλείψει και κινούνται πλέον σε περιοχές του διαστρικού Διαστήματος στέλνοντας από εκεί πολύτιμα για τους επιστήμονες δεδομένα.
Με ανακοίνωση της η NASA αναφέρει ότι πραγματοποιήθηκε μια δεύτερη μελέτη στα επίμαχα δεδομένα από ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας. Η ερευνητική ομάδα μελέτησε δεδομένα πέντε δορυφόρων του Ουρανού, της Άριελ, της Μιράντα, της Τιτάνια, του Ουμβριήλ και του Όμπερον. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τέσσερις από τους πέντε δορυφόρους είναι πολύ πιθανό να διαθέτουν ωκεανούς που βρίσκονται δεκάδες χλμ. κάτω από την επιφάνεια τους.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η Τιτάνια και ο Όμπερον όχι μόνο διαθέτουν ωκεανούς αλλά είναι πιθανό οι ωκεανοί αυτοί να διαθέτουν συνθήκες φιλικές στην παρουσία της ζωής. Για την Μιράντα οι ερευνητές αναφέρουν ότι οι συνθήκες που επικρατούν εκεί ευνοούν την παρουσία νερού σε υγρή μορφή στο εσωτερικό του αλλά για μικρό χρονικό διάστημα και στη συνέχεια το νερό παγώνει άρα είναι μηδενίζονται οι πιθανότητες για παρουσία της ζωής εκεί. Για την Άριελ και τον Ουμβριήλ οι ερευνητές είναι πιο επιφυλακτικοί στο αν και τι είδους ωκεανούς μπορεί να διαθέτουν αλλά εκτιμούν ότι σε έναν από τους δύο είναι πιθανό να υπάρχει κάποιος υπόγειος ωκεανός.
Ο Ουρανός είναι ο έβδομος σε απόσταση από τον Ήλιο, ο τρίτος μεγαλύτερος και ο τέταρτος σε μάζα πλανήτης του Ηλιακού συστήματος. Μέχρι στιγμής έχουν εντοπιστεί 27 δορυφόροι του πλανήτη οι οποίοι σε αντίθεση με τους υπόλοιπους πλανήτες και δορυφόρους του ηλιακού μας συστήματος δεν έχουν λάβει ονόματα της ελληνικής μυθολογίας αλλά ονόματα χαρακτήρων έργων του Ουίλιαμ Σέξπηρ και ποιημάτων του Αλεξάντερ Πόουπ.
Κατηγορίες:ΑΣΤΡΟΒΙΟΛΟΓΙΑ, ΔΙΑΣΤΗΜΑ
physicsgg 
Σχολιάστε