Η ταινία «Everything Everywhere All at Once (Τα Πάντα Όλα)» στην πρόσφατη απονομή των βραβείων όσκαρ, κατέκτησε συνολικά επτά αγαλματίδια, ενώ ήταν υποψήφια για 11. Μεταξύ αυτών ήταν και το σημαντικότερο όλων, το βραβείο της καλύτερης ταινίας. Βέβαια κάποιοι ισχυρίζονται ότι η ταινία είναι χάλια και ότι το βραβείο δόθηκε χαριστικά γιατί έπρεπε για κάποιο λόγο να τιμηθεί ο κινηματογράφος από την Ασία. Αυτό όμως θα το διαπιστώσουμε όταν δούμε την ταινία.
Το ενδιαφέρον με την ταινία αυτή είναι ότι το σενάριό της βασίζεται στην έννοια του πολυσύμπαντος. Σύμφωνα με την πλοκή της, η Evelyn Wang (την οποία υποδύεται η Michelle Yeoh) ανακαλύπτει ότι μπορεί να έχει πρόσβαση σε παράλληλες εκδοχές του εαυτού της σε έναν άπειρο αριθμό συμπάντων. Η πρωταγωνίστρια μπορεί να αξιοποιήσει τις μνήμες και τις δεξιότητες που διαθέτουν οι παράλληλες εκδοχές του εαυτού της στα παράλληλα σύμπαντα, τα οποία μπορεί να επισκέπτεται χρησιμοποιώντας την μυστηριώδη συσκευή που ονομάζεται Interdimensional Shift Device (ISD). Επιπλέον, πρέπει να χρησιμοποιήσει αυτή την ικανότητά της για να σώσει το πολυσύμπαν από την καταστροφή.
Στο πολυσύμπαν της ταινίας υπάρχει μια κακή δύναμη που ονομάζεται Σκοτάδι. Σκοπός της είναι η καταστροφή της ποικιλομορφίας και της πολυπλοκότητας των αναρίθμητων συμπάντων του πολυσύμπαντος, επιβάλλοντας μια ομοιόμορφη μοναδική κατάσταση. Η Evelyn θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τη μοναδική της δύναμη για να σταματήσει το Σκοτάδι πριν αυτό καταστρέψει τα πάντα.
Βλέποντας κάποιος την ταινία σίγουρα θα αναρωτηθεί: το πολυσύμπαν έχει κάποια επιστημονική βάση ή είναι απλά αποκύημα της κινηματογραφικής επιστημονικής φαντασίας;
Αν και μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑ πειραματικό δεδομένο που να αποδεικνύει την ύπαρξη των πολλαπλών συμπάντων ή του πολυσύμπαντος, πολλοί φυσικοί χρησιμοποιούν τις έννοιες αυτές για να διατυπώσουν διάφορες θεωρίες.
Πρώτος διδάξας ο Χιου Έβερετ ο τρίτος (Hugh Everett III), που το 1957 στο πλαίσιο της διδακτορικής του διατριβής (με επιβλέποντα καθηγητή τον John Wheeler) είχε διατυπώσει μια ριζοσπαστική πρόταση η οποία περιλάμβανε τα παράλληλα σύμπαντα, προσπαθώντας να δώσει μια άλλη ερμηνεία στην κατάρρευση της κυματοσυνάρτησης στην κβαντική θεωρία, παρακάμπτοντας την καθιερωμένη ερμηνεία της Κοπεγχάγης (Διαβάστε σχετικά: Παράλληλοι κόσμοι, παράλληλες ζωές).
Μια διαφορετική εκδοχή του πολυσύμπαντος, εμφανίζεται την δεκαετία του 1980 στα πλαίσια της κοσμολογικής θεωρίας του πληθωρισμού (Alan Guth, Andrei Linde), σύμφωνα με την οποία το σύμπαν υπέστη μια ταχεία διαστολή λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, δημιουργώντας φυσαλίδες χωροχρόνου που θα μπορούσαν να είχαν εξελιχθεί σε ξεχωριστά σύμπαντα. Αυτά τα σύμπαντα καθορίζονται από τους γνωστούς μας νόμους της φυσικής και γιαυτό μοιάζουν με το δικό μας (Διαβάστε σχετικά: Γιατί λέμε το Πολυσύμπαν και όχι απλά το Σύμπαν μας).
Όμως τα περισσότερα που ακούμε σχετικά με το πολυσύμπαν σχετίζονται κυρίως με την θεωρία των χορδών. Στο πλαίσιο αυτής της συλλογιστικής, δεν γνωρίζουμε γιατί οι θεμελιώδεις σταθερές έχουν τις τιμές που έχουν και δεν γνωρίζουμε γιατί οι νόμοι της φυσικής είναι αυτοί που είναι. Η θεωρία των χορδών θα μπορούσε να μας δώσει τους νόμους της φυσικής με τις τιμές των θεμελιωδών σταθερών, αλλά θα μπορούσε να μας δώσει και άλλους νόμους ή και άλλες σταθερές. Έτσι, αν έχουμε ένα τεράστιο πολυσύμπαν, συνήθως με εξωφρενικό αριθμό συμπάντων π.χ. 10500, τα οποία έχουν διαφορετικούς φυσικούς νόμους και/ή σταθερές, ένα από αυτά θα μπορούσε να είναι το σύμπαν μας (Διαβάστε σχετικά: Τι είναι (και τι δεν είναι) επιστημονικό σχετικά με το Πολυσύμπαν;).
Μπορεί λοιπόν οι καλύτεροι των φυσικών να χρησιμοποιούν στις θεωρίες τους την έννοια του πολυσύμπαντος, αλλά καμία από αυτές (προς το παρόν) δεν κάνει επιστημονικές προβλέψεις που να μπορούμε να επαληθεύσουμε πειραματικά. Έτσι η θεωρία του πολυσύμπαντος περιορίζεται στα κινηματογραφικά βραβεία όσκαρ, τα οποία φυσικά δεν έχουν καμία σχέση με τα βραβεία νόμπελ.
δείτε επίσης: Μήπως η θεωρία του πολυσύμπαντος πρέπει να εγκαταληφθεί;
Κατηγορίες:ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ, ΣΙΝΕΜΑ, ΣΥΜΠΑΝ
physicsgg 
Σχολιάστε