… μετά από 50 χρόνια
Luna 9
Στην έναρξη του διαστημικού ανταγωνισμού μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης και ΗΠΑ, η Σοβιετική Ένωση ήταν νικήτρια: το 1957 έθεσε τον πρώτο δορυφόρο (Sputnik 1) σε τροχιά, ένα μήνα μετά έστειλε στο διάστημα τον πρώτο ζωντανό οργανισμό, τη σκυλίτσα Laika, το 1961 τον Yuri Gagarin τον πρώτο άνθρωπο σε τροχιά αλλά και την Valentina Tereshkova – πρώτη γυναίκα στο διάστημα το 1963. Τότε ήταν που σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε και το διαστημικό πρόγραμμα Luna.
Επρόκειτο για 24 μη επανδρωμένες διαστημοσυσκευές Luna, που εκτοξεύτηκαν μεταξύ 1959 και 1975. Οι συσκευές αυτές είχαν σχεδιαστεί για να συλλέξουν όσο το δυνατό περισσότερες πληροφορίες για το φυσικό δορυφόρο του πλανήτη μας, αλλά και με προφανή στόχο να προετοιμάσουν το έδαφος για την πρώτη σοβιετική επανδρωμένη πτήση στη Σελήνη.
Αν και επτά διαστημοσυσκευές Luna καταστράφηκαν πριν την ολοκλήρωση της αποστολής τους και κάποιες άλλες εκτοξεύτηκαν μετά την επιτυχή προσσελήνωση του αμερικανικού Apollo 11, οι υπόλοιπες χάρισαν αρκετές ακόμα διαστημικές πρωτιές στη Σοβιετική Ένωση. Μεταξύ αυτών ήταν η πρώτη ελεγχόμενη πρόσκρουση στην επιφάνεια της Σελήνης, οι πρώτες φωτογραφίες από τη σκοτεινή της πλευρά, η πρώτη ελεγχόμενη προσσελήνωση, η πρώτη τοποθέτηση σεληνιακού δορυφόρου και η πρώτη ρομποτική διαστημοσυσκευή που κατάφερε να συλλέξει και να επιστρέψει στη Γη σεληνιακά πετρώματα. Κατά τη διάρκεια του προγράμματος Luna στάλθηκαν επίσης για πρώτη φορά σε άλλο ουράνιο σώμα του Ηλιακού μας Συστήματος και δύο αυτόματα οχήματα Lunοkhod, τα οποία έκαναν «περίπατο» εκατοντάδων μέτρων στη Σελήνη συλλέγοντας πολύτιμες πληροφορίες και φωτογραφίες.
Στα πλαίσια του προγράμματος αυτού ήταν και η αποστολή Luna 9 – το σκάφος (μη επανδρωμένο) που πραγματοποίησε την πρώτη ομαλή επιτυχημένη προσγείωση σε ουράνιο σώμα του ηλιακού μας συστήματος.
Το Luna 9 έφτασε στη Σελήνη στις 3 Φεβρουαρίου 1966 και έστειλε τις πρώτες εικόνες από την επιφάνεια της Σελήνης.
Σήμερα, σχεδόν μισό αιώνα μετά, οι επιστήμονες της NASA χρησιμοποιώντας το LRO (Lunar Reconnaissance Orbiter) ψάχνουν να βρουν που βρίσκεται το διαστημικό σκάφος Luna 9.
Η πρώτη εικόνα από την επιφάνεια της Σελήνης που έστειλε το Luna 9, στις 3 Φεβρουαρίου 1966.
Η προσελήνωση του Luna 9 αποτέλεσε άθλο για την εποχή του. Η μέθοδος που ακολουθήθηκε χαρακτηρίζεται ιδιοφυής, με την συνεχή επιβράδυνση, τον κινητήρα σε λειτουργία κατά την κάθοδο και προέκταση ράβδου από το κάτω μέρος του σκάφους που άγγιξε την επιφάνεια.
Η επαφή αυτή προκάλεσε απενεργοποίηση του κινητήρα και εκτόξευση της κάψουλας, η οποία έπεσε στο έδαφος, καλυμμένη με κάλυμμα – αερόσακο, που στη συνέχεια απορρίφθηκε.
Η ωοειδής κάψουλα στη συνέχεια άνοιξε τα «πέταλά» της και άρχισε τη λειτουργία της. Υπάρχει μια γενική εικόνα σχετικά με την περιοχή όπου προσεληνώθηκε το Luna 9 και θεωρείται ότι οι εικόνες που είχαν τραβηχτεί από το σκάφος το 1966 ίσως μπορέσουν να βοηθήσουν τον προσδιορισμό της θέσης του.
Την προσπάθεια εντοπισμού του Luna 9 καθοδηγεί ο Jeff Plescia, του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Johns Hopkins University, ο οποίος εκτιμά ότι αν και η κάψουλα θα είναι δύσκολο να βρεθεί, θα είναι ευκολότερος ο εντοπισμός του σκάφους που τη μετέφερε, ειδικά σε συνδυασμό με την ύπαρξη ενδείξεων αναταραχής στην επιφάνεια, ως αποτέλεσμα της λειτουργίας του κινητήρα κατά την κάθοδο.
Κατηγορίες:ΔΙΑΣΤΗΜΑ
physicsgg 
Σχολιάστε