Απέχοντας 23,3 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη, το διαστημικό σκάφος Voyager 1 συνεχίζει την εξερεύνηση του διαστρικoύ διαστήματος 45 χρόνια (!) μετά την εκτόξευσή του. Για να διανύσει το φως αυτή την απόσταση χρειάζεται περίπου 22 ώρες. Που σημαίνει ότι χρειάζονται περίπου δύο ημέρες για να στείλουμε ένα μήνυμα στο Voyager 1 και να πάρουμε απάντηση.

Η ομάδα των ερευνητών που ελέγχει το διαστημόπλοιο Voyager 1 της NASA προσπαθεί να λύσει ένα μυστήριο. Ενώ ο διαστρικός εξερευνητής λειτουργεί κανονικά, λαμβάνει και εκτελεί εντολές από τη Γη, συλλέγει και στέλνει πίσω τα επιστημονικά δεδομένα, οι ενδείξεις από το σύστημα Attitude and Articulation Control Subsystem (AACS) δεν αντικατοπτρίζουν αυτό που πραγματικά συμβαίνει επί του σκάφους.

Το σύστημα AACS ελέγχει τον προσανατολισμό του διαστημικού σκάφους. Μεταξύ άλλων εργασιών, κρατά την κεραία του Voyager 1 στραμμένη προς τη Γη. Όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι το AACS εξακολουθεί να λειτουργεί, αλλά τα δεδομένα τηλεμετρίας που στέλνει δεν είναι έγκυρα. Για παράδειγμα, τα δεδομένα είτε φαίνεται ότι δημιουργούνται τυχαία είτε δεν αντικατοπτρίζουν οποιαδήποτε πιθανή κατάσταση στην οποία θα μπορούσε να βρίσκεται το AACS.

Η κατάσταση αυτή δεν έχει ενεργοποιήσει το ενσωματωμένο σύστημα προστασίας σφαλμάτων, που σχεδιάστηκε για να θέτει το διαστημόπλοιο σε «ασφαλή λειτουργία» – μια κατάσταση όπου εκτελούνται μόνο βασικές λειτουργίες, δίνοντας στους μηχανικούς χρόνο να διαγνώσουν ένα πρόβλημα. Επιπλέον, το σήμα του Voyager 1 δεν έχει εξασθενήσει, γεγονός που υποδηλώνει ότι η κεραία υψηλής απολαβής παραμένει στον προβλεπόμενο προσανατολισμό της με τη Γη.

Η επιστημονική ομάδα του Voyager θα συνεχίσει να παρακολουθεί στενά το σήμα, εξετάζοντας την περίπτωση τα λανθασμένα δεδομένα να προέρχονται απευθείας από το AACS ή να οφείλνται σε κάποιο άλλο σύστημα που εμπλέκεται στην παραγωγή και αποστολή δεδομένων τηλεμετρίας. Μέχρι να γίνει κατανοητή η φύση του ζητήματος, η ομάδα δεν μπορεί να προβλέψει για πόσο χρονικό διάστημα το διαστημόπλοιο θα μπορεί να συλλέγει και να μεταδίδει επιστημονικά δεδομένα.

Είναι πιθανό να μην βρεθεί η πηγή της ανωμαλίας και η ερευνητική ομάδα της NASA να προσαρμοστεί σε αυτήν. Αν βρουν την πηγή του προβλήματος, μπορούν να το λύσουν αλλάζοντας μέρος του λογισμικού ή χρησιμοποιώντας ένα από τα πλεονάζοντα συστήματα hardware του διαστημικού σκάφους.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η ομάδα του Voyager βασίστηκε σε εφεδρικό υλικό: Το 2017, οι κύριοι προωθητές του Voyager 1 έδειξαν σημάδια υποβάθμισης, και οι μηχανικοί στράφηκαν σε ένα άλλο σύστημα προωθητών που αρχικά είχαν χρησιμοποιηθεί για τις εξερευνήσεις πλανητών από το διαστημικό σκάφος. Αυτοί οι προωθητές λειτούργησαν, παρόλο που δεν είχαν χρησιμοποιηθεί για 37 χρόνια.

Υπενθυμίζεται ότι υπάρχει και το δίδυμο διαστημικό σκάφος Voyager 2 που αυτή τη στιγμή απέχει 19,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη, και συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά. Τα δύο Voyager εκτοξεύτηκαν το 1977 (!!), και έχουν λειτουργήσει πολύ περισσότερο από ότι περίμεναν οι εμπνευστές της αποστολής – μεταξύ αυτών και ο δικός μας Σταμάτης Κριμιζής. Τώρα, είναι τα μόνα δύο διαστημόπλοια που συλλέγουν δεδομένα από το διαστρικό διάστημα και παρέχουν πληροφορίες για την ηλιόσφαιρα που δημιουργείται από τον ήλιο και εκτείνεται πέρα ​​από τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος.

Ενώ οι τεχνικοί της NASA συνεχίζουν να εργάζονται για την επίλυση του μυστηρίου που παρουσιάστηκε στο Voyager 1, οι επιστήμονες της αποστολής θα συνεχίσουν να αξιοποιούν στο έπακρο τα δεδομένα που προέρχονται από το μοναδικό πλεονέκτημα του διαστημικού σκάφους.

πηγή: https://www.jpl.nasa.gov/news/engineers-investigating-nasas-voyager-1-telemetry-data

Κατηγορίες:ΔΙΑΣΤΗΜΑ

Ετικέτες: PHYSICS, VOYAGER