Στιγμιότυπο από την ταινία «On the Road» (2012) που βασίστηκε στην ομώνυμη νουβέλα του Jack Kerouac
«….Έτσι, όταν ο ήλιος δύει στην Αμερική και κάθομαι στην παλιά ξεχαρβαλωμένη αποβάθρα του ποταμού κοιτάζοντας τους απέραντους ουρανούς πάνω από το Νιού Τζέρσυ, και νιώθω ολόκληρη αυτή την άγρια χώρα που απλώνεται με μια απίστευτα μεγάλη κοιλιά ως τη Δυτική Ακτή, κι όλον το δρόμο που οδηγεί εκεί, όλους αυτούς τους ανθρώπους που ονειρεύονται μέσα στην απεραντοσύνη της – και, στην Αιόβα, το ξέρω, τα παιδιά τώρα θα κλαίνε μέσα σ’ αυτή τη χώρα όπου αφήνουν τα παιδιά να κλαίνε, κι αυτή τη νύχτα τα αστέρια θά ’χουν βγεί και δεν ξέρετε πως ο Θεός είναι η μεγάλη Άρκτος;
Ο Αποσπερίτης θα ρίχνει και θα σκορπίζει τώρα τις χλωμές του ακτίνες πάνω στο λειβάδι, μόλις πριν απ’ τη βαθιά νύχτα που ευλογεί τη γη, που σκοτεινιάζει όλα τα ποτάμια, που σκεπάζει όλες τις βουνοκορφές και κλείνει μέσα της ως την τελευταία ακτή, και κανείς, κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί στον καθένα, πέρα από τα άθλια κουρέλια της ηλικίας μας που μεγαλώνει, σκέφτομαι τον Ντην Μόριαρτι, σκέφτομαι ακόμα τον γέρο Ντην Μόριαρτι, τον πατέρα του, που δεν βρήκαμε ποτέ, σκέφτομαι τον Ντην Μόριαρτι».
Jack Kerouac, «Στο δρόμο», εκδόσεις ΠΛΕΘΡΟΝ, μετάφραση Δήμητρα Νικολοπούλου
Toν Ιούνιο του 1948 ο Freeman Dyson, ένας νεαρός Βρετανός φυσικός που εργαζόταν στο Cornell, σαν άλλος Jack Kerouac, ξεκίνησε ένα ταξίδι με αυτοκίνητο από τη Νέα Υόρκη στην Αλμπουκέρκη, με τον χαρισματικό Richard Feynman στο τιμόνι, τον Dean Moriarty (Neal Cassady) της φυσικής.
«Θα ταξιδέψω μέχρι την Αλμπουκέρκη, έρχεσαι μαζί μου», του είπε ο Feynman και ο Dyson συμφώνησε. Ο Dyson ήθελε να πάει σε ένα θερινό σχολείο στο Ann Arbor και του άρεσε η ιδέα να διασχίσει τον αυτοκινητόδρομο 66 – παρότι δεν πήγαινε απευθείας προς Ann Arbor, θα απολάμβανε λίγο περισσότερο τον Feynman στην διαδρομή.
Rolling Stones – Route 66
To ταξίδι κράτησε μερικές ημέρες. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής συζητούσαν ασταμάτητα (κυρίως) για φυσική, μετέφεραν ταξιδιώτες που έκαναν οτοστόπ, είχαν προβλήματα με την αστυνομία λόγω υπερβολικής ταχύτητας, διανυκτέρευαν σε κακόφημα ξενοδοχεία – μάλιστα μια φορά όταν όλα τα ξενοδοχεία ήταν πλήρη, πέρασαν την νύχτα σε έναν οίκο ανοχής.
Ο Dyson μέσα από αυτές τις συζητήσεις του άρχισε να εξοικειώνεται με τον τρόπο σκέψης του Feynman, και την προσέγγιση της κβαντικής ηλεκτροδυναμικής με την μέθοδο των ολοκληρωμάτων διαδρομών – γνωστά ως διαγράμματα Feynman.
Dyson και Feynman «On the road»
Όταν ο Feynman τον άφησε για να συναντήσει μια γυναίκα (…), ο Dyson συνέχισε μόνος του.
Πήγε στο θερινό σχολείο στο Ann Arbor του Michigan και παρακολούθησε τις διαλέξεις του Julian Schwinger, και επιπλέον συζήτησε με τον Schwinger για τις μεθόδους του στα διάφορα προβλήματα της κβαντικής ηλεκτροδυναμικής.
To ασυνείδητο του Dyson είχε απορροφήσει δυο εντελώς διαφορετικές προσεγγίσεις στην επίλυση των προβλημάτων της QED, ενώ το συνειδητό του αποφάσισε να ξεχάσει τη φυσική και να κάνει επιτέλους διακοπές. Από το Ann Arbor πήγε στο Frisco (San Francisco) και έμεινε στην California περίπου 10 μέρες.
Στη συνέχεια πήρε τον δρόμο της επιστροφής, στο Cornell, με τα γερασμένα λεωφορεία Greyhound.
Κι όταν το λεωφορείο διέσχιζε τη Nebraska, είχε μια εκπληκτική στιγμή έμπνευσης. Συνειδητοποίησε, χωρίς να το επιδιώξει, πως θα μπορούσαν να συνδυαστούν οι ιδέες των Feynman και Schwinger! Μέσα σε μια ώρα είχε προσαρμόσει τα κομμάτια στο μυαλό του.
Οι εργασίες των Feynman, Schwinger (και Tomonaga) στην ουσία ταυτίζονταν.
Όταν επέστρεψε στην Νέα Υόρκη κατέγραψε την ασυνείδητη έμπνευσή του και την δημοσίευσε το 1949, δίνοντας στην κοινότητα των φυσικών μια ολοκληρωμένη κβαντική ηλεκτροδυναμική που εξηγούσε με εκπληκτική ακρίβεια την συμπεριφορά των ηλεκτρονίων και των φωτονίων [The Radiation Theories of Tomonaga, Schwinger, and Feynman].
Το 1953 o Dyson έγραφε για την QED: «Είναι το μοναδικό πεδίο όπου μπορούμε να επιλέξουμε κάποιο υποθετικό πείραμα και να προβλέψουμε το αποτέλεσμά του ως το πέμπτο δεκαδικό ψηφίο όντας βέβαιοι ότι η θεωρία λαμβάνει υπόψη όλους τους υπεισερχομένους παράγοντες. Η κβαντική ηλεκτροδυναμική μας δίνει μια πλήρη περιγραφή του τι κάνει ένα ηλεκτρόνιο. Επομένως, κατά μια ορισμένη έννοια μας προσφέρει κάποια κατανόηση του τι είναι το ηλεκτρόνιο. Μόνο στην κβαντική ηλεκτροδυναμική αποκτά η γνώση μας τέτοια ακρίβεια ώστε να αισθανόμαστε ότι έχουμε σαφή αντίληψη της φύσης των στοιχειωδών σωματιδίων»
Οι Sin-Itiro Tomonaga, Julian Schwinger και Richard P. Feynman βραβεύθηκαν με το Νόμπελ Φυσικής το 1965 για τις εργασίες τους στην Κβαντική Ηλεκτροδυναμική
Διαβάστε περισσότερα:
1. «The Scientist as Rebel«, Freeman J. Dyson
2. «The Aha! Moment: A Scientist’s Take on Creativity«, David Jones
3. Genius: «The Life and Science of Richard Feynman«, James Gleick
«On the Road» – η ταινία (2012)
Κατηγορίες:ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ, ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ, ΜΟΥΣΙΚΗ, ΣΙΝΕΜΑ, ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ ΣΩΜΑΤΙΑ
physicsgg 
Σχολιάστε