Μια ομάδα αστροφυσικών του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης έφτασε σε ένα σημαντικό συμπέρασμα σχετικά με τους πληθυσμούς των άστρων άλλων γαλαξιών πέρα από τον Γαλαξία μας. Ένα συμπέρασμα που θα μπορούσε να αλλάξει την άποψή μας για ένα ευρύ φάσμα αστρονομικών φαινομένων, όπως τον σχηματισμό των μαύρων τρυπών, των σουπερνόβα και να εξηγήσει γιατί πεθαίνουν οι γαλαξίες.
Σε μια νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε χτες στο περιδικό The Astrophysical Journal, μια ομάδα ερευνητών από το Ινστιτούτο Niels Bohr του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης δίνει απαντήσεις σχετικά με τα άστρα που περιέχουν οι πολύ μακρινοί γαλαξίες.
Από το 1955, επικράτησε η υπόθεση ότι η σύνθεση των άστρων σε άλλους γαλαξίες του σύμπαντος είναι παρόμοια με εκείνη των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων άστρων που περιέχει ο δικός μας Γαλαξίας – μια ποικιλία άστρων μεγάλης, μέσης και μικρότερης μάζας. Αλλά με την βοήθεια παρατηρήσεων 140.000 γαλαξιών σε όλο το σύμπαν και ένα ευρύ φάσμα θεωρητικών μοντέλων, οι συγγραφείς της προαναφερθείσας έρευνας διερεύνησαν το αν το είδος των άστρων του Γαλαξία μας ισχύει και στους άλλους γαλαξίες. Η απάντηση είναι όχι. Τα άστρα σε μακρινούς γαλαξίες έχουν συνήθως μεγαλύτερη μάζα από αυτά που βρίσκονται την «γειτονιά μας». Το εύρημα έχει σημαντικό αντίκτυπο σ’ αυτό που νομίζαμε ότι γνωρίζαμε για το σύμπαν.
Η μάζα των άστρων είναι πολύ σημαντική για τους αστρονόμους. Αν αλλάξετε την μάζα, αλλάζετε επίσης τον αριθμό των σουπερνόβα και των μαύρων οπών που προκύπτουν από τεράστια άστρα. Επομένως, το παραπάνω συμπερασμα σημαίνει ότι πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλά από αυτά που κάποτε υποθέταμε, γιατί οι μακρινοί γαλαξίες φαίνονται αρκετά διαφορετικοί από τους δικούς μας, λέει ο Albert Sneppen, από το Ινστιτούτο Niels Bohr και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης.
Αναλύοντας το φως από 140.000 γαλαξιών
Οι ερευνητές υπέθεταν ότι το μέγεθος και η μάζα των άστρων σε άλλους γαλαξίες ήταν παρόμοια με τον δικό μας για περισσότερα από πενήντα χρόνια, για τον απλό λόγο ότι δεν μπορούσαν να τα παρατηρήσουν με τηλεσκόπιο, όπως τα άστρα του δικού μας γαλαξία.
Οι μακρινοί γαλαξίες απέχουν δισεκατομμύρια έτη φωτός. Κατά συνέπεια, μόνο το φως από τα πιο ισχυρά άστρα τους να φτάνει στη Γη. Αυτό ήταν πονοκέφαλος για τους ερευνητές σε όλο τον κόσμο εδώ και χρόνια, καθώς δεν μπορούσαν ποτέ να ξεκαθαρίσουν με ακρίβεια πώς κατανέμονται οι μάζες των άστρων σε άλλους γαλαξίες, μια αβεβαιότητα που τους ανάγκαζε να πιστέψουν ότι κατανέμονται όπως οι μάζες των άστρων του Γαλαξία μας. Μια λογικότατη παραδοχή.
«Μπορούσαμε να δούμε μόνο την κορυφή του παγόβουνου και γνωρίζαμε εδώ και πολύ καιρό ότι το να περιμένουμε από άλλους γαλαξίες να μοιάζουν με τον δικό μας δεν ήταν πολύ καλή υπόθεση. Ωστόσο, κανείς δεν κατάφερε ποτέ να αποδείξει ότι οι άλλοι γαλαξίες σχηματίζουν διαφορετικούς πληθυσμούς άστρων. Αυτή η μελέτη μας επέτρεψε να κάνουμε ακριβώς αυτό, κάτι που μπορεί να ανοίξει την πόρτα για μια βαθύτερη κατανόηση του σχηματισμού και της εξέλιξης των γαλαξιών», υποστηρίζει ο Charles Steinhardt, συν-συγγραφέας της μελέτης.
Οι ερευνητές ανέλυσαν το φως από 140.000 γαλαξίες χρησιμοποιώντας τον κατάλογο COSMOS, μια μεγάλη διεθνή βάση δεδομένων με περισσότερες από ένα εκατομμύριο παρατηρήσεις φωτός άλλων γαλαξιών. Αυτοί οι γαλαξίες είναι κατανεμημένοι από το πλησιέστερο έως το πιο μακρινό σημείο του σύμπαντος, από το οποίο το φως έχει ταξιδέψει δώδεκα δισεκατομμύρια χρόνια μέχρι να παρατηρηθεί στη Γη.
Οι βαρύτεροι γαλαξίες πεθαίνουν πρώτοι
Η νέα ανακάλυψη θα έχει ένα ευρύ φάσμα επιπτώσεων. Για παράδειγμα, παραμένει άλυτο το ερώτημα «γιατί οι γαλαξίες πεθαίνουν και σταματούν να σχηματίζουν νέα άστρα».
Η νέα έρευνα υποδεικνύει ότι αυτό μπορεί να εξηγηθεί διακρίνοντας την εξής απλή τάση: οι μικρότερης μάζας γαλαξίες συνεχίζουν να σχηματίζουν άστρα, ενώ οι μεγαλύτερης μάζας γαλαξίες παύουν να δημιουργούν νέα άστρα. Αυτό δείχνει μια εξαιρετικά παγκόσμια τάση στον θάνατο των γαλαξιών», καταλήγει ο Albert Sneppen.
Κατηγορίες:ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ, ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΗ
physicsgg 
Σχολιάστε