Ο Stephen Hawking (Eddie Redmayne) και η γυναίκα του Jane Wilde (Felicity Jones), σε μια σκηνή της ταινίας
www.imdb.com
«Η θεωρία των πάντων» είναι ο τίτλος της κινηματογραφικής ταινίας που περιγράφει την ιστορία ενός από τους μεγαλύτερους φυσικούς της εποχής μας, του Stephen Hawking. Η πρεμιέρα της ταινίας θα γίνει το Νοέμβριο του 2014.
Το τρέιλερ της ταινίας:
Ελληνικοί υπότιτλοι:
Υπενθυμίζεται ότι το 2004 η τηλεόραση του BBC πρόβαλλε την εξαιρετική ταινία με τίτλο «Hawking». Δείτε αποσπάσματα από την ταινία αυτή στις αναρτήσεις: «Μια στιγμή έμπνευσης του Stephen Hawking» και «Hawking εναντίον Hoyle«.
(νεώτερη ενημέρωση 31-1-2015)
Τι αισθάνθηκες περιμένοντας μισή ώρα τον Στίβεν Χόκινγκ να αντιδράσει, όταν είδε το φιλμ σου τελειωμένο;
O κινηματογραφικός Στίβεν Χόκινγκ (Έντι Ρέντμεϊν) μαζί με τον πραγματικό.
Ο σκηνοθέτης που από τα ντοκιμαντέρ για τον Έλβις Πρίσλεϊ, τον Γιάν Σβανμάχερ, τον Τζον Κέϊλ, τον Μάρβιν Γκέϊ και τον Φιλίπ Πετί, ο άνθρωπος που σχοινοβάτησε πάνω από τους Δίδυμους Πύργους στο Οσκαρικό Man on Wire, γύρισε τη μυθοπλαστική βιογραφία για τον Στίβεν Χόκινγκ, «Η Θεωρία των Πάντων», εξηγεί πώς βοηθήθηκε από τη γυναικεία προοπτική του σεναρίου, αλλά και τι αισθάνθηκε περιμένοντας μισή ώρα τον Στίβεν Χόκινγκ να αντιδράσει, όταν είδε το φιλμ τελειωμένο! – Αναφέρατε το υπόβαθρο μου στα ντοκιμαντέρ, ωστόσο η Θεωρία των Πάντων κινείται μέχρι εκεί που συνήθως δεν γίνεται να πάει η τεκμηρίωση. Δεν είναι δυνατόν για έναν κινηματογραφιστή ντοκιμαντέρ να αποτυπώσει, για παράδειγμα, τα τόσα χρόνια έγγαμου βίου ανάμεσα στον Στίβεν Χόκινγκ και την Τζέϊν Γουάϊλντ, με ακρίβεια και τις απαιτούμενες πληροφορίες που θα μεταφραστούν σε εικόνα. Η ευθύνη που έχει ένας σκηνοθέτης όταν γυρίζει μια βιογραφία ανθρώπων εν ζωή, είναι κυρίως να τους σεβαστεί, γιατί θα τη δουν κάποια στιγμή, αλλά και να φτάσει και στην αλήθεια. Πολύ δύσκολο, όταν μιλάμε για πολύ προσωπική ιστορία, όπως αυτή του Χόκινγκ και της συζύγου του.
-Πάντως, το γεγονός πως η ταινία βασίζεται στο βιβλίο που εξέδωσε η Τζέϊν Γουάϊλντ, κάτι που θεωρητικά θα ήταν μονοδιάστατο, δεν ήταν πρόβλημα, αλλά πλεονέκτημα. Η δημόσια εικόνα του Χόκινγκ είναι πολύ γνωστή σε όλον τον κόσμο, ως επιστήμονα και ανθρώπου με αναπηρία. Ορίζεται από αυτά τα δύο και αποτελούν τμήμα του τρόπου που τον «επεξεργαζόμαστε». Η προοπτική που μας δίνει μια γυναίκα, και μάλιστα η γυναίκα του, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Η ισορροπία έρχεται από μια εξίσου δυνατή, θηλυκή φωνή- δηλαδή, η οπτική γωνιά της γυναίκας που τον φροντίζει, της ερωμένης και της συζύγου, η οποία φέρει το άχθος της άμεσης απώλειας, σύμφωνα με την πρώτη διάγνωση που έδινε στον Χόκινγκ δύο χρόνια ζωής. Η ματιά αυτής της γυναίκας αναζωογονεί διότι βλέπουμε πώς η σχέση των δύο τους βαθαίνει σε λεπτομέρειες μέσα στο διάστημα που νομίζουν πως έχουν μαζί, και που τελικά διαψεύδει τα προγνωστικά.
-Συναντήθηκα με τον Στίβεν Χόκινγκ πριν ξεκινήσουμε τα γυρίσματα της ταινίας. Θέλαμε να έχουμε την έγκριση του, την οποία και μας έδωσε με ευγένεια αλλά όχι με τόσο ενθουσιασμό, με την ανησυχία πως όταν η πρώην σύζυγος σου παρέχει την πρώτη ύλη, μπορεί να μην είσαι απόλυτα σύμφωνος με το περιεχόμενο. Ήρθε και στο πλατό, στο Κέμπριτζ, και μάλιστα πέτυχε μια εντυπωσιακή σεκάνς. Μάλλον χάρηκε που έβλεπε τη ζωή του να γυρίζεται σε ταινία. Στο τέλος, του δείξαμε το ολοκληρωμένο φιλμ και ευτυχώς, ενέκρινε. Πρέπει να σας πως πως όταν μιλάς με τον Στίβεν, πρέπει να περιμένεις αρκετή ώρα για την απάντηση, λόγω της συγκεκριμένης μορφής της συσκευής επικοινωνίας του. Συνήθως, όταν πέφτουν οι τίτλοι τέλους, μέσα σε 30 δευτερόλεπτα, καταλαβαίνεις αν άρεσε ή δεν άρεσε. Ο Χόκινγκ, μέσα σε 30 λεπτά, μας απάντησε πως, με αδρές πινελιές, αυτή ήταν η ζωή του. Η αναμονή ήταν η πιο αγωνιώδης που θα μπορούσα να φανταστώ! -Δεν μπορούσαμε να είμαστε σίγουροι με την πρώτη αντίδραση του Στίβεν Χόκινγκ για το αν χάρηκε ή λυπήθηκε με αυτό που είδε, γιατί το πρόσωπο του δεν προδίδει συναίσθημα, τουλάχιστον όσο περνάει ο καιρός και η ασθένεια τον περιορίζει ακόμη περισσότερο. Προσπαθήσαμε με τον Έντι Ρεντεμέϊν να δουλέψουμε τις εκφράσεις με κοντινά πλάνα, που στη μεγάλη οθόνη μπορούν να αποκαλύψουν τι σκέφτεται και πώς νιώθει ο Χόκινγκ. Ο Έντι μεταδίδει στιγμές χιούμορ και ένα είδος σκανταλιάς, όσο κι αν βρίσκεται εγκλωβισμένος στο καροτσάκι και στους παγωμένους μορφασμούς του χαρακτήρα που υποδύεται.
Κατηγορίες:ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΗ, ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ, ΜΑΥΡΕΣ ΤΡΥΠΕΣ, ΣΙΝΕΜΑ
physicsgg 
Στίβεν Χόκινγκ: Όταν το μυαλό κάνει θαύματα
Δεν μπορεί να κινηθεί ούτε να φάει μόνος του, αλλά το μυαλό του λειτουργεί με έναν μοναδικό τρόπο. Ο βρετανός θεωρητικός φυσικός, Στίβεν Χόκινγκ, ξεπερνώντας κάθε προσδοκία, δεν αφανίστηκε από την ασθένεια του κινητικού νευρώνα, από την οποία πάσχει, αλλά έβαλε την ιδιοφυή σφραγίδα του στην επιστημονική έρευνα.
Πολλοί τον παραλληλίζουν με τον Άλμπερτ Αϊνστάιν όσον αφορά στην επιστημονική του δεινότητα, ενώ έχει εντρυφήσει στη θεωρητική κοσμολογία, την κβαντική βαρύτητα και στα ερωτήματα γύρω από τις μαύρες τρύπες.
Τη συγκλονιστική ιστορία του παρουσιάζει η ταινία Η Θεωρία των Πάντων σε σκηνοθεσία Τζέιμς Μαρς και με πρωταγωνιστή τον Έντι Ρέντμεϊν, ο οποίος διεκδικεί για την ερμηνεία του το Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου. Ωστόσο, πολλοί είναι εκείνοι που μιλούν για μεγάλη απόσταση της ταινίας από την πραγματικότητα, με την οικογενειακή ζωή του επιστήμονα να εξωραΐζεται.
Ο Στίβεν Χόκινγκ μπορεί και επικοινωνεί μόνο μέσω ενός υπολογιστή που λειτουργεί με την κίνηση του δεξιού του μάγουλου, του μοναδικού σημείου στο σώμα του που ξέφυγε από την παράλυση.
Όπως και να έχει, ο Στίβεν Χόκινγκ είναι μια σπάνια περίπτωση ανθρώπου, όχι μόνο επειδή πραγματοποίησε αξιοσημείωτες έρευνες, αλλά και γιατί κατάφερε να ζήσει πολύ παραπάνω από τα χρονικά πλαίσια που «όριζε» η ασθένειά του.
Από την ηλικία των 12 ετών παρατήρησε δυσκολία στον έλεγχο των άκρων του και από τα 21 του χρόνια δίνει μάχη ενάντια στη νόσο του κινητικού νευρώνα. Είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου παράλυτος από τα 39 του χρόνια, αλλά το γεγονός αυτό δεν εμποδίζει την επιστημονική μεγαλοφυΐα του.
Οι προβλέψεις τον ήθελαν να μην ξεπερνά τα δύο χρόνια ζωής από τη στιγμή που διαγνώστηκε η ασθένειά του, αλλά ο Χόκινγκ άφησε άφωνο τον επιστημονικό χώρο καταφέρνοντας να ζήσει με την ασθένεια για πάνω από μισό αιώνα.
Τον τελευταίο χρόνο φοίτησής του στην Οξφόρδη ένιωθε να παραδίνεται το σώμα του στην αδεξιότητα, ενώ κάποια στιγμή μπλέχτηκαν τα πόδια του και έπεσε από τις σκάλες. Επισκέφτηκε το γιατρό, αλλά δεν βγήκε αμέσως στο φως η σωστή διάγνωση, με τις πιθανές αιτίες πίσω από τη σωματική αδυναμία να αποδίδονται στο αλκοόλ.
Ο Χόκινγκ έμαθε για την ασθένειά του ένα χρόνο αργότερα, κατά τη μεταπτυχιακή φοίτησή του στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Το άγχος και η απαισιοδοξία τον κυρίευσαν στην αρχή. Όταν είδε, όμως, ένα μικρό παιδί να χάνει τη ζωή του από λευχαιμία συνειδητοποίησε ότι δεν πρέπει να καταθέσει τα όπλα.
Από τα πανεπιστημιακά χρόνια οι καθηγητές είχαν διακρίνει ότι ο Χόκινγκ είναι ένα αξιόλογο μυαλό και διαφορετικός από το μέσο όρο, παρόλο που στο σχολείο δεν ξεχώριζε για τις επιδόσεις του.
Ο πατέρας του ήθελε να τον στρέψει στην Ιατρική, οι προσπάθειές του όμως δεν καρποφόρησαν αφού στον Χόκινγκ δεν άρεσε η Βιολογία.
Νάρκισσος και μισογύνης, για ορισμένους, ο Χόκινγκ έβλεπε την ασθένειά του ως πλεονέκτημα, αφού σύμφωνα με παλαιότερες δηλώσεις του, τον βοήθησε να αφοσιωθεί πλήρως στην έρευνα.
Δεν ήταν μόνο οι επιστημονικές θεωρίες του που διέθεταν πλούτο, αλλά και η προσωπική του ζωή.
Την πρώτη του σύζυγο, Τζέιν Γουάιλντ, με την οποία απέκτησε τρία παιδιά, την γνώρισε στα 21 περίπου χρόνια του, αλλά ο γάμος τους δεν είχε ευτυχή κατάληξη. Η Τζέιν οδηγήθηκε σε κατάθλιψη, και όπως δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή της, ο Χόκινγκ παραμελούσε την οικογένειά του.
Στάθηκε, όμως, δίπλα του με γενναιότητα, και όταν έπαθε πνευμονία ο Χόκινγκ οι γιατροί της είχαν συστήσει να τον αφήσει να πεθάνει. Εκείνη το απέρριψε, με τον Χόκινγκ να υποβάλλεται σε μια σωτήρια, για τη ζωή του, τραχειοτομή. Μπορεί να μην κόπηκε το νήμα της ζωής του, έχασε όμως την ομιλία του.
Η ζωή του Χόκινγκ δε σταμάτησε στη Τζέιν, αλλά παντρεύτηκε ξανά. Δεύτερη σύζυγός του ήταν η νοσοκόμα του, Ελέιν Μέισον, με την οποία και είχε μια παθιασμένη σχέση. Η συναισθηματική κατάρρευση, όμως, ξεπρόβαλε και πάλι, με τη δεύτερη σύζυγο του φυσικού να μην αντέχει τη σκληρή πραγματικότητα της υγείας του, και το διαζύγιο να έρχεται.
Τον τελευταίο μισό, περίπου, αιώνα, ο Χόκινγκ ζει με την απειλή του θανάτου, αλλά δεν τον φοβάται, όπως άλλωστε έχει δηλώσει. Απλά δεν βιάζεται να «φύγει», γιατί θέλει να προσφέρει.
Δεν χαρακτηρίζει τον εαυτό του ιδιοφυΐα «όπως είναι ο Αϊνστάιν», αλλά είναι υπερήφανος που συνέβαλε στο να κατανοήσει ο κόσμος το σύμπαν.
Η Βασιλική Εταιρεία της Αγγλίας τον αναγόρευσε εταίρο της το 1974, και ήταν το νεότερο μέλος της σε ηλικία 32 ετών.
Στα 65 του χρόνια, το 2007, ο Χόκινγκ εξέφρασε την επιθυμία να δοκιμάσει το θάλαμο της μηδενικής βαρύτητας. Έζησε την εμπειρία της μηδενικής τη βαρύτητας στο Zero Gravity Corp και είχε τη δυνατότητα να κινηθεί χωρίς την αναπηρική καρέκλα.
Έχει εκφράσει την πεποίθηση ότι πιθανόν να υφίσταται εξωγήινη ζωή, ενώ έχει προειδοποιήσει ότι η τεχνητή νοημοσύνη θέτει σε απειλή την ανθρωπότητα.
Κατέστησε σαφές ότι δεν πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού, ενώ με ελπίδα και χιούμορ αντιμετωπίζει την ασθένειά του λέγοντας πως το μηχάνημα που κρύβεται πίσω από την ομιλία του του δίνει αμερικανική προφορά, με «την απήχηση στις γυναίκες να αυξάνεται».
Η επιστημονική του δράση τροφοδότησε και μια συγγραφική πορεία. Ένα από τα έργα του που ξεχώρισε ήταν Το χρονικό της ζωής μου, που κυκλοφόρησε το 2014. Διέθετε επιστημονικές πληροφορίες σε συνδυασμό με το φλεγματικό του χιούμορ.
Και η συγγραφική δραστηριότητα του Χόκινγκ δεν προσκρούει σε όρια. Πέρα από τις επιστημονικές του θεωρίες, έχει γράψει μέχρι παιδικό βιβλίο με την κόρη του Λούσι, με τίτλο George’s Secret Key to the Universe, που περιστρέφεται γύρω από μια φανταστική ιστορία ενός αγοριού.
http://news.in.gr/features/article/?aid=1231381605