Tα πραγματικά χρώματα των πλανητών Ποσειδώνα και Ουρανού δείχνουν πως και οι δύο πλανήτες μάλλον διαθέτουν παρόμοια γαλαζοπράσινη απόχρωση, σε αντίθεση με ότι πιστευόταν μέχρι σήμερα
Οι πρώτες λεπτομερείς εικόνες των δύο παγωμένων πλανητών στο εξωτερικό τμήμα του ηλιακού μας συστήματος έγιναν δυνατές από την αποστολή του διαστημικού σκάφους Voyager 2 της NASA, το οποίο πραγματοποίησε κοντινά περάσματα από τον Ουρανό το 1986 και τον Ποσειδώνα το 1989. Το Voyager 2 παραμένει το μόνο διαστημόπλοιο που προσέγγισε τους δυο αυτούς πλανήτες.
Το Voyager 2 κατέγραψε εικόνες από κάθε πλανήτη σε ξεχωριστά χρώματα και οι μονόχρωμες εικόνες συνδυάστηκαν για να δημιουργήσουν τις σύνθετες. Οι εικόνες του Ποσειδώνα βελτιώθηκαν για να ανδείξουν τα λευκά σύννεφα και τους ανέμους στην ατμόσφαιρα του πλανήτη.
Παρότι οι γνωστές εικόνες του Ουρανού από το Voyager 2 δημοσιεύτηκαν σε μια μορφή που πλησιάζει το «αληθινό» χρώμα του, οι αντίστοιχες του Ποσειδώνα προέκυψαν πολύ πιο μπλε. Αν και ήταν γνωστό εκείνη την εποχή στους πλανητικούς επιστήμονες ότι το βαθύτερο μπλε χρώμα του Ποσειδώνα προέκυψε τεχνητά – οι εικόνες κυκλοφόρησαν με λεζάντες που το εξηγούσαν – αυτή η λεπτομέρεια ξεχάστηκε με την πάροδο του χρόνου.
Οι προσφάτως διορθωμένες εικόνες δείχνουν ότι ο Ποσειδώνας και ο Ουρανός έχουν παρόμοια πρασινωπό-γαλάζια απόχρωση. Και οι δύο πλανήτες έχουν ατμοσφαιρική ομίχλη, αλλά ο Ποσειδώνας φαίνεται ελαφρώς πιο μπλε επειδή έχει ένα λεπτότερο στρώμα ομίχλης. Η ερευνητική ομάδα που ανασύνθεσε τις εικόνες των δυο πλανητών δημοσίευσε τα αποτελέσματά της στο περιοδικό Monthly Notices of the Royal Astronomical Society
Τα μεταβαλλόμενα χρώματα του Ουρανού
Η ερευνητική ομάδα άδραξε την ευκαιρία να απαντήσει σε σε ένα ακόμα ερώτημα: γιατί ο Ουρανός φαίνεται να αλλάζει χρώματα καθώς περιφέρεται γύρω από τον ήλιο, όπως φαίνεται στο βίντεο που ακολουθεί:
Ένας έτος στον Ουρανό διαρκεί 84 γήινα έτη. Ενώ ο πλανήτης φαίνεται πιο πράσινος κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και του χειμερινού ηλιοστασίου, έχει μια πιο μπλε απόχρωση κατά τις ισημερίες.
Το χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τον Ουρανό από όλους τους άλλους πλανήτες του ηλιακού συστήματος είναι ότι ο άξονας περιστροφής γύρω από τον εαυτό του βρίσκεται σχεδόν πάνω στην εκλειπτική, το επίπεδο δηλαδή πάνω το οποίο βρίσκεται η τροχιά του γύρω από τον Ήλιο. Έτσι, καθώς ο Ουρανός περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο και τον εαυτό του, μοιάζει σαν να «κυλά» πάνω στην τροχιά του, «δείχνοντας» προς τη Γη έναν από τους πόλους του.
Η ερευνητική ομάδα μελετώντας μετρήσεις της φωτεινότητας του πλανήτη που καταγράφηκαν από το Παρατηρητήριο Lowell στην Αριζόνα από το 1950 έως το 2016, ανέπτυξε ένα μοντέλο που συγκρίνει δεδομένα φωτός από τις πολικές περιοχές με τις ισημερινές περιοχές και βρήκε ότι οι πολικές περιοχές είναι πιο ανακλαστικές στα πράσινα και κόκκινα μήκη κύματος φωτός. Αυτό το μοντέλο περιελάμβανε την προσθήκη ενός «καλύμματος» μιας πυκνότητας ομίχλης από πάγο μεθανίου, η οποία παρατηρείται όταν ο πλανήτης μετακινείται από την ισημερία στο ηλιοστάσιο. Έτσι αποδείθηκε ότι ο Ουρανός είναι πιο πράσινος στο ηλιοστάσιο λόγω των πολικών περιοχών που έχουν μειωμένη αφθονία μεθανίου αλλά και αυξημένο πάχος σωματιδίων πάγου μεθανίου.
Όμως πολλά μυστήρια σχετικά με τους πλανήτες Ουρανό και Ποδειδώνα παραμένουν ακόμα άλυτα. Για παράδειγμα, τα τελευταία χρόνια οι ερευνητές έχουν εντοπίσει ακτίνες Χ που προέρχονται από τον Ουρανό, ενώ το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb αποκάλυψε πρόσφατα τους συνήθως αόρατους δακτυλίους του και τα κρυφά χαρακτηριστικά της ατμόσφαιράς του.
πηγή: https://edition.cnn.com/2024/01/04/world/neptune-uranus-new-color-images-scn/index.html
Κατηγορίες:ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ, ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΗ, ΔΙΑΣΤΗΜΑ
physicsgg 
Σχολιάστε