… σύμφωνα με την αστροφυσική
«(…) Όταν μιλάμε για πράγματα που θα έπρεπε πραγματικά να μας ανησυχούν, δεν είναι δυνατόν στην κορυφή της λίστας να βρίσκονται ο Θερμικός Θάνατος, η αποσύνθεση του κενού, η Μεγάλη Θραύση, ή οτιδήποτε τέτοιο, τέλος πάντων (ακόμα κι αν αφήσουμε κατά μέρος το γεγονός ότι είμαστε τελείως ανίσχυροι να κάνουμε το οτιδήποτε για αυτά). Ως ζωντανά όντα, το φυσικό είναι να νοιαζόμαστε περισσότερο για τις δικές μας ζωές και τις ζωές όσων βρίσκονται κοντά μας στον χώρο και τον χρόνο, οπότε, ως επί το πλείστον, αφήνουμε το αδιανόητα μακρινό κοσμικό μέλλον στην ησυχία του. Προσωπικά, πάντως, εξακολουθώ να νιώθω ότι συναισθηματικά υπάρχει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ του ‘η ύπαρξή μας συνεχίζεται για πάντα’ και του ‘όχι, δεν συνεχίζεται’. Το ίδιο νιώθει και ο Nima Arkani-Hamed: ‘Στο απολύτως βαθύτερο επίπεδο … είτε ο κόσμος παραδέχεται ρητώς ότι το σκέφτεται είτε όχι (και αν δεν το σκέφτονται η ύπαρξή τους είναι φτωχότερη)… αν δεχτούμε πως η ζωή έχει κάποιο απώτερο σκοπό, τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ βρω κάποιον που να μην υπερβαίνει την ασήμαντη θνητότητά μας. Πιστεύω ότι πολλοί άνθρωποι, σε κάποιο επίπεδο – πάλι, είτε ρητώς είτε ενδόμυχα -, ασχολούνται με την επιστήμη, με την τέχνη ή με κάτι άλλο λόγω της αίσθησης που δίνεται στον άνθρωπο ότι υπερβαίνει κάτι. Αγγίζει κάτι αέναο. Αυτή η λέξη, το αέναο: πολύ σημαντική. Είναι πολύ, πάρα πολύ σημαντική’ (…)»
απόσπασμα από το βιβλίο της Katie Mack, «Το Τέλος των Πάντων (… σύμφωνα με την Αστροφυσική)», μετάφραση: Ανδρέας Μιχαηλίδης, πρόλογος: Διονύσης Π. Σιμόπουλος, εκδόσεις μεταίχμιο.
Κατηγορίες:ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΗ, ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ, ΣΥΜΠΑΝ, ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
physicsgg 
Το τέλος των πάντων με ανησυχεί σε ό,τι αφορά την οριστική απώλεια των μεγάλων έργων της κλασσικής μουσικής δημιουργίας. Ανεξαρτήτως από το εάν θα υπάρχουν έλλογα όντα που θα μπορούν να ακούν ήχους στο απώτερο μέλλον, οπουδήποτε στο σύμπαν, θεωρώ ότι αυτές οι δημιουργίες δεν πρέπει να χαθούν από το σύμπαν. Μπορεί να φαίνεται κοντόφθαλμη μια τέτοια θεώρηση, σε σύγκριση με τα συμπαντικά μεγέθη, αλλά επειδή το σύμπαν είναι απρόβλεπτο κανείς δεν γνωρίζει αν θα υπάρξουν οντότητες που μπορούν να αντλήσουν υπέρτατη απόλαυση από τα έργα αυτά…
Κύριε Βασίλη, έχετε διαβάσει το μυθιστόρημα του Άρθουρ Κλαρκ «Οι Επικυρίαρχοι»; Το τέλος θα σας εκπλήξει.
‘Οχι, δεν το έχω διαβάσει. Θα επιδιώξω να το βρω και να το διαβάσω… Ευχαριστώ για την πληροφορία.
«Οἱ Ἐπικυρίαρχοι», μαζί μέ τό «Ἡ πόλη καί τά ἄστρα» εἶναι ἀπό τά ἀριστουργήματα τῆς ἐπιστημονικῆς φαντασίας.
Κύριε Τάσο συμφωνώ και επαυξάνω, αν και η γνώμη μου μπορεί να μην είναι αντικειμενική γιατί είμαι φανατική της επιστημονικής φαντασίας.
Τότε πρέπει νά διαβάσετε τήν ἐπική τριλογία τοῦ Liu Cixin «Τό πρόβλημα τῶν τριῶν σωμάτων», «Σκοτεινό δάσος» καί «Τό τέλος τοῦ θανάτου».
Φανταστείτε λοιπόν ένα Σύμπαν χωρίς την παρουσία ελλόγων όντων……
Κατά τη ταπεινή μου γνώμη το/τα Σύμπαν/ντα έγινε/ναν για να υπάρχουν και έλλογα όντα που θα φθάσουν να το Υμνούν, να το Δοξάζουν με τον τρόπο τους……διαφορετικά τι νόημα θα είχε κι΄αν υπήρχε;
«‘Εγινε», δηλαδή δημιουργήθηκε από κάτι/κάποιον? Σκοπίμως και με απώτερους στόχους? Δηλαδή η επιστήμη θα μπορούσε επιστρέψει στην θεωρία της «δημιουργίας»? Προσωπικά δεν μπορώ να δεχτώ μιά τέτοια θεώρηση. ‘Αλλωστε υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να μην υπάρχουν άλλα έλλογα όντα στο σύμπαν, ή άλλα έμβια όντα γενικώς. Και μήπως ακούγεται κάπως εγωιστική η σκοπιμότητα του δοξασμού κάποιας οντότητας που θα είχε εξουσία επάνω στο Σύμπαν?
ΟΧΙ!!!!…..Γιατί,όπως αναφέρει και ο Ηράκλειτος στα ¨Κοσμολογικά Αποσπάσματά του¨…..¨Μητέ τις Θών Μήτε ανθρώπων εποίησεν¨…..
Το γεγονός της ύπαρξης ελλόγων όντων ΔΕΝ επιβάλλει κατ΄ανάγκην και την ύπαρξη Θεών….! Όλα είναι αποτέλεσμα του Χρόνου! …..Που κατά τον Ηράκλειτον πάλι είναι ένα παιδί που παίζει πεσσούς και εκεί πλέον πολλά μπορεί να συμβούν…..!
Δηλαδή θεωρείτε ότι ο σκοπός της ύπαρξης των έλλογων όντων είναι να υμνούν κάτι; Αυτό είναι το αποκορύφωμα; Κάτι άλλο δεν υπάρχει; Αστείο μου ακούγεται.
Συμβαίνει και Αυτό! …Και το Υμνούν και το Δοξάζουν!…Έτσι! Σαν αυτό! Που είναι ένα αποτέλεσμα μιάς μακροχρόνιας διαδικασίας τυχαιοτήτων! …Μήπως δεν Υπάρχει αυτό που Υμνούν και Δοξάζουν;