Άντε πάλι τα ίδια! Για μιαν ακόμη χρονιά «ξανά-μανά» τα ίδια με το μέγεθος του Άρη στον ουρανό της Γης! Γιατί παρ’ όλο που, όπως και κάθε δύο περίπου χρόνια, ο Άρης μας πλησιάζει όλο και πιο πολύ τους τελευταίους μερικούς μήνες, ο κόκκινος πλανήτης δεν πρόκειται ποτέ να φαίνεται στον ουρανό μας στο μέγεθος της Πανσελήνου, όπως λανθασμένα διαδίδεται στα μυθεύματα που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο! Το μέγεθός του μάλιστα δεν πρόκειται ποτέ να ξεπεράσει το 1,4% του μεγέθους που έχει η Σελήνη στον ουρανό μας.
Φυσικά το γεγονός αυτό της προσέγγισης του Άρη θα συμβεί κι εφέτος, όπως κάθε δύο περίπου χρόνια, όχι όμως στις 27 Αυγούστου όπως διαδίδεται, αλλά στις 6 Οκτωβρίου. Την στιγμή εκείνη ο Άρης θα βρίσκεται σε απόσταση 62,1 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, ήτοι συνολικά πάνω από 6 εκατομμύρια χιλιόμετρα πιο μακριά απ’ ότι ήταν το 2003 όταν η προσέγγιση του Άρη ήταν η μικρότερη των τελευταίων 60.000 περίπου ετών και έγινε το 57617 π.Χ. όταν πάνω στον πλανήτη μας κυκλοφορούσαν ακόμη οι άνθρωποι του Νεάντερθαλ!
Πράγματι στις 27 Αυγούστου του 2003, στις 12:51 το μεσημέρι (ώρα Ελλάδος), η απόσταση που μας χώριζε από τον Άρη (από το κέντρο του έως το κέντρο της Γης) ήταν 55.758.006 χιλιόμετρα! Όλες εκείνες τις ημέρες άλλωστε ο Άρης φαίνονταν με την ίδια φωτεινότητα, απ’ οποιοδήποτε μέρος της Γης κι αν τον βλέπαμε, γιατί στα περίπου 56 εκατομμύρια χιλιόμετρα η όποια διαφορά ήταν απειροελάχιστη και δεν είχε καμία επίδραση στην φωτεινότητα με την οποία τον αντικρίζαμε. Το ίδιο όμως συμβαίνει γενικά και σ’ όλες τις προσεγγίσεις του Άρη, γιατί οι όποιες διαφορές στις αποστάσεις αυτές είναι συνήθως σχετικά μηδαμινές και δεν σημαίνουν σχεδόν τίποτα στην εμφάνιση που έχει ο κόκκινος πλανήτης στον ουρανό της Γης.
Το ρεκόρ πάντως του 2003 θα παραμείνει πράγματι «αχτύπητο» μέχρι τις 28 Αυγούστου του 2287 μ.Χ., αν και κοντινές προσεγγίσεις έχουν συμβεί και στο πιο πρόσφατο παρελθόν, όπως έγινε στις 31 Ιουλίου 2018, στις 23 Αυγούστου 1924 και στις 18 Αυγούστου 1845. Όπως βλέπετε λοιπόν ο Άρης όχι μόνο δεν πρόκειται να έχει το μέγεθος της Πανσελήνου (όπως διαδίδουν τα μυθεύματα που κυκλοφορούν) αλλά θα περιοριστεί να φαίνεται στον ουρανό σαν ένα απλό, λαμπερό, κοκκινωπό άστρο, αν και αργότερα τον Σεπτέμβριο θα είναι πολύ πιο λαμπερό ακόμη και από τον Σείριο, το λαμπρότερο άστρο στον ουρανό. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά.
Όπως ξέρετε και ο Άρης και η Γη μας είναι πλανήτες που περιφέρονται γύρω από το άστρο μας, τον Ήλιο. Η μέση απόσταση της Γης από τον Ήλιο, η ακτίνα δηλαδή της γήινης τροχιάς, είναι περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα, και για την ακρίβεια 149.597.900 χιλιόμετρα, ενώ η μέση απόσταση του Άρη από τον Ήλιο, η ακτίνα δηλαδή της τροχιάς του, φτάνει τα 228 εκατομμύρια χιλιόμετρα, και για την ακρίβεια 227.940.000 χιλιόμετρα. Η Γη χρειάζεται ένα χρόνο (365,25 ημέρες) για να συμπληρώσει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο, ενώ ο Άρης, που βρίσκεται όπως είπαμε πιο μακριά από τον Ήλιο, χρειάζεται δύο περίπου γήινα χρόνια (687 γήινες ημέρες) για μία πλήρη περιφορά. Όλα αυτά σημαίνουν ότι κάθε δύο περίπου χρόνια η Γη και ο Άρης, καθώς περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο, βρίσκονται στην μικρότερη απόστασή τους ο ένας από τον άλλο. Στη διάρκεια δηλαδή των δύο ετών η απόσταση του Άρη από τη Γη κυμαίνεται από 56 περίπου εκατομμύρια χιλιόμετρα στο ελάχιστο έως 400 περίπου εκατομμύρια χιλιόμετρα στο μέγιστο.
Αυτή η ανά διετία προσέγγιση Γης-Άρη είναι πάντως και ο λόγος που οι όποιες διαστημικές αποστολές οι οποίες προορίζονται να επισκεφτούν τον κόκκινο πλανήτη σχεδιάζονται έτσι ώστε να εκτοξεύονται κάθε δύο χρόνια στην περίοδο της μεγαλύτερης προσέγγισης των δύο πλανητών. Αυτό άλλωστε συνέβη και στις προηγούμενες προσεγγίσεις Άρη-Γης. Στις 30 Ιουλίου μάλιστα μια νέα αποστολή της NASA ξεκίνησε για τον Άρη με την ονομασία «Perseverance». Κι αυτό γιατί ο καλύτερος χρόνος για μια τέτοια εκτόξευση έχει υπολογιστεί ότι είναι από ένα έως δύο μήνες περίπου πριν από την ημερομηνία της μεγαλύτερης προσέγγισης Γης-Άρη.
Στην περίπτωση του «Perseverance» το ταξίδι του θα διαρκέσει εφτά περίπου μήνες για να φτάσει στον Άρη σε μια τροχιά που ξεπερνάει τα 500 εκατομμύρια χιλιόμετρα. Όλες αυτές οι διαστημοσυσκευές που έχουν ήδη σταλεί καθώς και όσες θα ακολουθήσουν στα επόμενα μερικά χρόνια, έχουν σαν κύριο σκοπό την εμπεριστατωμένη μελέτη του Άρη απ’ όλες τις απόψεις, έτσι ώστε η αποστολή επανδρωμένων διαστημοπλοίων να γίνει εφικτή σε μερικές ίσως δεκαετίες από σήμερα.
Διονύσης Π. Σιμόπουλος – https://www.facebook.com/DS1943
Κατηγορίες:ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ, ΔΙΑΣΤΗΜΑ
physicsgg 
Σχολιάστε