(νεώτερη ενημέρωση 16-10-2015)
Οι έγχρωμες φωτογραφίες του Πλούτωνα, που έστειλε το διαστημικό σκάφος New Horizons, αποκαλύπτουν το γαλάζιο χρώμα του ουρανού σε έναν απομακρυσμένο πλανήτη (έστω νάνου) στην ζώνη Kuiper.
Μπλε ουρανός στον Πλούτωνα. Το μπλε του ουρανού οφείλεται στη σκέδαση του φωτός από τα σωματίδια της ατμόσφαιρας. Όμως οι επιστήμονες της NASA διευκρίνισαν ότι αν κανείς σταθεί στην επιφάνεια του Πλούτωνα και κοιτάξει ψηλά στον ουρανό, θα έβλεπε μαύρο χρώμα διότι η ατμόσφαιρα του Πλούτωνα είναι αραιή. Θα φαίνεται γαλάζια στην διάρκεια της ανατολής και της δύσης του Ήλιου.
Όμως πιο εντυπωσιακό εύρημα είναι η ύπαρξη παγωμένου νερού στην επιφάνεια του Πλούτωνα. Η παρακάτω σύνθετη εικόνα προέκυψε από τον συνδυασμό δεδομένων των οργάνων του New Horizons: της κάμερας MVIC (Multispectral Visible Imaging Camera) και της υπέρυθρης φασματοσκοπίας του LEISA (Linear Etalon Imaging Spectral Array).
Οι περιοχές στις οποίες βρίσκεται το παγωμένο νερό επισημαίνονται με το μπλε χρώμα, που τέθηκε εκ των υστέρων. Στις φωτογραφίες οι περιοχές με το παγωμένο νερό φαίνονται να έχουν ανοιχτό κόκκινο χρώμα, κάτι που δεν έχει εξηγηθεί ακόμα.
Γιατί ο Πλούτωνας δεν μοιάζει με κανέναν άλλον πλανήτη;
Πάρτε λίγο ‘Αρη, ανακατέψτε τον με τον δορυφόρο Ιαπετό του Κρόνου, προσθέστε στο μίγμα και μια δόση από τον δορυφόρο Τρίτωνα του Ποσειδώνα και ιδού, έχετε τον Πλούτωνα, ένα ουράνιο σώμα με μια γεωλογία διαφορετική από κάθε άλλο στο ηλιακό μας σύστημα.
Η εικόνα αυτή προκύπτει από την πρώτη δημοσίευση που έκαναν οι επιστήμονες, με επικεφαλής τον ‘Αλαν Στερν, στο κορυφαίο περιοδικό «Science», αναλύοντας τα έως τώρα στοιχεία που έχουν προκύψει από την αποστολή του σκάφους «Νέοι Ορίζοντες» (New Horizons) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA).
Οι επιστήμονες -μεταξύ των οποίων είναι ο Έλληνας ακαδημαϊκός δρ Σταμάτης Κριμιζής, του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς- για πρώτη φορά μέτρησαν με ακρίβεια την ακτίνα του Πλούτωνα που είναι 1.187 χιλιόμετρα (συν/πλην 4 χλμ). H πυκνότητά του είναι 1.860 κιλά ανά κυβικό μέτρο.
Ο μεγαλύτερός δορυφόρος του Χάρων έχει ακτίνα 606 χιλιόμετρα (συν/πλην 3 χλμ.) και πυνότητα 1.702 κιλά ανά κυβικό μέτρο, αλλά έχει τη μισή φωτεινότητα του Πλούτωνα. Ο Χάρων διαθέτει ένα τεράστιο σύστημα φαραγγιών μήκους άνω των 1.000 χιλιομέτρων.
Όσον αφορά τους μικρότερους δορυφόρους, η Νυξ -που διαθέτει έναν περίεργο μεγάλο κόκκινο κρατήρα- έχει διαστάσεις 54 επί 41 επί 36 χιλιόμετρα, η Ύδρα 43 επί 33 χλμ., ενώ ο Κέρβερος και η Στυξ είναι αρκετά μικρότεροι, αλλά τα ακριβή στοιχεία γι’ αυτούς δεν έχουν φθάσει ακόμη στη Γη. Όλα τα μικρά φεγγάρια έχουν φωτεινές επιφάνειες και πιθανώς νερό σε μορφή πάγου.
Η πίεση στην επιφάνεια του Πλούτωνα -που ανακαλύφθηκε το 1930 και «υποβιβάσθηκε» από κανονικό σε νάνο πλανήτη το 2006 από τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση- είναι μόλις το 1/100.000 της πίεσης στη Γη, παρόλα αυτά είναι μεγαλύτερη από την ατμοσφαιρική πίεση στη Σελήνη ή στον Ερμή. Η γεμάτη υδρογονάνθρακες αραιή ατμόσφαιρα του Πλούτωνα φθάνει σε ύψος έως 300 χλμ. από την επιφάνειά του.
Πάνω στον Πλούτωνα, μεταξύ άλλων, έχουν εντοπισθεί κινούμενοι παγετώνες από άζωτο, μεθάνιο και διοξείδιο του άνθρακα, καθώς επίσης παγωμένα βουνά με ύψος έως τριών χιλιομέτρων, βάραθρα μήκους έως 600 χλμ. και μεγάλες φωτεινές πεδιάδες, με κυριότερες την χωρίς κρατήρες πεδιάδα «Σπούτνικ» και την γεμάτη κρατήρες περιοχή «Κθούλου». Μάλιστα, τα βουνά δεν αποκλείεται στην πραγματικότητα να είναι παγόβουνα, που πλέον σε μια θάλασσα παγωμένου αζώτου.
Ο νάνος πλανήτης -που χρειάζεται 248 γήινα χρόνια για να κάνει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο (το πλουτώνειο έτος)- έχει ενεργή γεωλογική δραστηριότητα, η οποία πιθανώς τροφοδοτείται από την θερμότητα που γεννά η έκλυση ραδιενεργών στοιχείων από τα πετρώματα στο υπέδαφός του. Ίσως γι’ αυτό, οι επιφανειακοί πάγοι του φαίνονται πολύ μαλακοί, κάτι μοναδικό στο ηλιακό μας σύστημα.
Το «New Horizons» -που κόστισε 720 εκατ. δολάρια- έφθασε στις 14 Ιουλίου στο κοντινότερο σημείο από τον Πλούτωνα σε απόσταση 13.691 χλμ. Τώρα συνεχίζει το ταξίδι του στις εσχατιές του ηλιακού συστήματος, με κατεύθυνση τη ζώνη Κούιπερ, απέχοντας πλέον απο τη Γη περίπου πέντε δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Ο νέος στόχος του σκάφους είναι το ουράνιο σώμα 2014MU69, διαμέτρου 48 χιλιομέτρων, και η ημερομηνία προσέγγισής του είναι ο Ιανουάριος 2019. ΑΠΕ
Κατηγορίες:ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ, ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΗ, ΔΙΑΣΤΗΜΑ
physicsgg 
Σχολιάστε