Πριν από έναν αιώνα, τον Νοέμβριο του 1915, ο Albert Einstein δημοσίευσε την Γενική Θεωρία της Σχετικότητας. Η θεωρία-ορόσημο συνήθως παρουσιάζεται ως το έργο μιας και μοναδικής ιδιοφυίας, του Αϊνστάιν. Στην πραγματικότητα είχε πολύ μεγάλη βοήθεια από φίλους και συνεργάτες, οι περισσότεροι από τους οποίους παρέμειναν άγνωστοι. Ιδιαίτερη συνεισφορά είχαν δυο φίλοι του Αϊνστάιν από τα φοιτητικά χρόνια, οι Marcel Grossmann και Michele Besso. Ο Grossmann ήταν ένας ταλαντούχος μαθηματικός, πολύ οργανωτικός, που βοήθησε τον ιδιόρρυθμο και οραματιστή Αϊνστάιν σε κρίσιμες στιγμές. Ο Besso ήταν μηχανικός, ευρηματικός αλλά κάπως ανοργάνωτος, και αδερφικός φίλος του Αϊνστάιν.
Μπορείτε να διαβάσετε τις σχετικές λεπτομέρειες στο άρθρο των Michel Janssen και Jürgen Renn με τίτλο: «Einstein was no lone genius» , που δημοσιεύεται στο Nature.
Στο άρθρο περιέχεται και το παρακάτω σκίτσο του Laurent Taudin, που σχεδιάστηκε «με τον τρόπο» του Albert Uderzo (ο σκιτσογράφος του Αστερίξ) και περιλαμβάνει τα βασικά πρόσωπα που επηρέασαν τον Αϊνστάιν καθώς εκείνος επιχειρούσε την διατύπωση της Γενικής Σχετικότητας.
(νεώτερη ενημέρωση – διαβάστε επίσης το σχετικό άρθρο του Vagelford: Ο Einstein και η θεωρία της Γενικής Σχετικότητας (100 χρόνια).
Κατηγορίες:ΙΣΤΟΡΙΑ, ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΧΙΟΥΜΟΡ
Σχολιάστε