Το τηλεσκόπιο Gemini South γιορτάζει την 25η επέτειό του δημοσιεύοντας μια εκπληκτική φωτογραφία του Νεφελώματος Πεταλούδα ή NGC 6302

Το NGC 6302 είναι ένα διπολικό πλανητικό νεφέλωμα που βρίσκεται σε απόσταση μεταξύ 2500 και 3800 ετών φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Σκορπιού. Η ανακάλυψή του αποδίδεται σε μια μελέτη του 1907 από τον Αμερικανό αστρονόμο Edward E. Barnard, αν και ο Σκωτσέζος αστρονόμος James Dunlop μπορεί να το ανακάλυψε το 1826. Η επίσημη ονομασία του είναι NGC 6302, αλλά αναφέρεται επίσης ως Νεφέλωμα Πεταλούδα, Νεφέλωμα Έντομο ή Caldwell 69.

Το 2009, το διαστημικό τηλεσκό Hubble αναγνώρισε το κεντρικό άστρο ως έναν λευκό νάνο – το πυκνό υπόλειμμα ενός άστρου παρόμοιου με τον Ήλιο – που απέβαλε τα εξωτερικά του στρώματα πριν από 2000 χρόνια και τώρα έχει περίπου τα δύο τρίτα της μάζας του Ήλιου μας. Είναι ένα από τα πιο θερμά γνωστά άστρα, με θερμοκρασία στην επιφάνειά του πάνω από 250.000 Κ.

Μελέτες του NGC 6302 έχουν αποκαλύψει μια δραματική ιστορία σχηματισμού. Πριν γίνει λευκός νάνος, το άστρο ήταν ένας ερυθρός γίγαντας με διάμετρο περίπου 1000 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. Το τεράστιο άστρο απέβαλε τα εξωτερικά του στρώματα, τα οποία ταξίδεψαν προς τα έξω από τον ισημερινό με σχετικά μικρή ταχύτητα για να σχηματίσουν την σκοτεινή, σε σχήμα ντόνατ ζώνη που είναι ακόμα ορατή γύρω από το άστρο. Άλλο αέριο εκτινάχθηκε κάθετα στη ζώνη, γεγονός που περιόρισε τις εκροές και δημιούργησε την διπολική δομή που βλέπουμε σήμερα.

Καθώς το άστρο συνέχιζε να εξελίσσεται, εξαπέλυσε μια ισχυρή ριπή αστρικού ανέμου που διέσχισε τα «φτερά» με ταχύτητα μεγαλύτερη από τρία εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα. Τώρα, ως λευκός νάνος, το άστρο εκπέμπει έντονη ακτινοβολία που θερμαίνει τα «φτερά» του NGC 6302 σε θερμοκρασία άνω των 20.000 Κ και προκαλεί την λάμψη του αερίου. Το έντονο κόκκινο στην εικόνα εντοπίζει περιοχές αερίου υδρογόνου, ενώ το έντονο μπλε εντοπίζει περιοχές αερίου οξυγόνου. Αυτό το υλικό, εκτός από τα άλλα στοιχεία που έχουν βρει οι επιστήμονες στον NGC 6302, όπως το άζωτο, το θείο και ο σίδηρος, θα συμβάλει στη διαμόρφωση της επόμενης γενιάς άστρων και πλανητών.

πηγή: https://noirlab.edu/public/news/noirlab2530/

Κατηγορίες:ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ, ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΗ, ΔΙΑΣΤΗΜΑ