…. φιλοξενούν πράγματι ζωή;
Η Αφροδίτη είναι ο κοντινότερος γείτονας της Γης. Έχει παρόμοια δομή αλλά είναι ελαφρώς μικρότερη από τη Γη. Καλύπτεται από μια πυκνή, τοξική ατμόσφαιρα που παγιδεύει τη θερμότητα. Για τον λόγο αυτό η θερμοκρασία στην επιφάνειά της φτάνει τους 470 βαθμούς Κελσίου. Στην επιφάνεια της Αφροδίτης είναι αδύνατον να υπάρχει ζωή. Αλλά αυτό δεν είναι το τέλος της ιστορίας.
Αυτός ο πλανήτης έχει μακράν τις υψηλότερες επιφανειακές θερμοκρασίες στο ηλιακό σύστημα, ξεπερνώντας ακόμη και τον Ερμή, παρότι η Αφροδίτη βρίσκεται δύο φορές πιο μακριά από τον Ήλιο. Αυτό οφείλεται σε ένα ακραίο φαινόμενο θερμοκηπίου που εκτυλίχθηκε κάπου μεταξύ μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων και μερικών δισεκατομμυρίων ετών πριν, … χωρίς να είμαστε ακριβώς σίγουροι. Αλλά για το θέμα μας δεν έχει σημασία το πότε ακριβώς ξεκίνησε. Σημασία είναι ότι συνέβη, και τώρα ο πλανήτης πνίγεται μέχρι θανάτου στη δική του επιβλαβή ατμόσφαιρα, με ατμοσφαιρική πίεση στην επιφάνειά της 900 φορές μεγαλύτερες και πλέον, από την αντίστοιχη στην επιφάνεια της Γης. Αλλά και οι θερμοκρασίες στην επιφάνεια της Αφροδίτης κυμαίνονται από 480 βαθμούς Κελσίου έως 450 βαθμούς Κελσίου. Είναι δηλαδή τόσο υψηλές που λιώνουν π.χ. τον μόλυβδο.
Προφανώς, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να έχει αναπτυχθεί σ’ αυτές τις συνθήκες οποιαδήποτε μορφή ζωής. Εντάξει … το σύμπαν μπορεί να ξεπεράσει την φαντασία μας και υπάρχει πάντα χώρος για εκπλήξεις, αλλά και πάλι, αυτά τα ποιητικά επιχειρήματα δεν πείθουν.
Όμως, αυτό που μας ενδιαφέρει πραγματικά όσον αφορά την ύπαρξη ζωής στην Αφροδίτη είναι η ατμόσφαιρά της. Όσο πιο ψηλά ανεβαίνουμε στην ατμόσφαιρά της, τόσο χαμηλότερες γίνονται οι θερμοκρασίες, μέχρι να φτάσουμε στο διάστημα. Στο μέσον της ατμόσφαιρας της Αφραδίτης, σε υψόμετρο από 50 έως 60 χιλιόμετρα, οι θερμοκρασίες είναι καλές. Συγκρίσιμες με το εύρος θερμοκρασιών που συναντάμε στη Γη. Και οι ατμοσφαιρικές πιέσεις είναι επίσης καλές. Συγκρίσιμες με το εύρος πιέσεων που αισθανόμαστε στη Γη.
Βεβαια, η ίδια η ατμόσφαιρα δεν είναι και τόσο φιλική. Αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα, αλλά και πολύ άζωτο. Και η υπεριώδης ακτινοβολία διασπά τα μόρια στην ανώτερη ατμόσφαιρα για να παράξει μια σειρά από πραγματικά δυσάρεστα πράγματα, όπως θειικό οξύ, υδρόθειο και χλώριο. Αν ένας άνθρωπος ανέπνεε αυτόν τον αέρα θα διαλυόταν από μέσα προς τα έξω.
Η ζωή στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης πρέπει να έχει μια πραγματικά παράξενη βιοχημεία. Τον Σεπτέμβριο του 2020, μια ομάδα αστρονόμων ισχυρίστηκε ότι ανίχνευσε την παρουσία μεγάλων ποσοτήτων φωσφίνης στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης. Η φωσφίνη είναι ένα ενδιαφέρον μόριο. Είναι αρκετά βρωμερή και στη Γη είναι ένα υποπροϊόν αναερόβιων βακτηρίων (κάτι που αποτελεί μέρος του λόγου για τον οποίο τα έλη και οι βάλτοι δεν είναι και τόσο ευχάριστα μέρη για επίσκεψη).
Υπάρχουν τρόποι για να παραχθεί φωσφίνη χωρίς βακτήρια. Για παράδειγμα ο Δίας παράγει άφθονη ποσότητα φωσφίνης συνεχώς, λόγω των εξαιρετικά υψηλών θερμοκρασιών και πιέσεων αυτού του πλανήτη – ιδιότητες που δεν διαθέτει η Αφροδίτη. Επιπλέον, η φωσφίνη διασπάται εύκολα στην υπεριώδη ακτινοβολία, επομένως η παρουσία της σε μεγάλες ποσότητες σημαίνει ότι πρέπει να αναπληρώνεται και να παράγεται συνεχώς.
Η ανακοίνωση της ύπαρξης φωσφίνης στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης προκάλεσε τεράστια αναστάτωση, με τα μέσα ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο να ασχολούνται με αυτή τη δελεαστική πιθανότητα. Αλλά στη συνέχεια καχύποπτοι επιστήμονες απάντησαν, υποστηρίζοντας ότι η αρχική έρευνα ήταν λανθασμένη και ότι χρησιμοποίησαν μια ακατάλληλη ανάλυση του υποβάθρου. Στη συνέχεια, οι συγγραφείς της εν λόγω εργασίας ενημέρωσαν τα αποτελέσματά τους και ενίσχυσαν την άποψή τους. Στη συνέχεια, κάποιοι άλλοι ισχυρίστηκαν ότι το σήμα απλώς συγχέεται με διοξείδιο του θείου κ.οκ.
Ένα τεράστιο μπέρδεμα, που ακόμη και σήμερα δεν έχει επιλυθεί πλήρως. Από ό,τι φαίνεται στην βιβλιογραφία, υπάρχει ένα είδος συναίνεσης, ότι η Αφροδίτη πιθανότατα δεν έχει φωσφίνη, κι αν έχει, είναι σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα από τον αρχικό ισχυρισμό.
Η υπόθεση έκλεισε; Όχι ακριβώς. Η NASA αναπτύσσει δύο αποστολές με στόχο την Αφροδίτη: την DAVINCI και την VERITAS, οι οποίες μάλλον θα δώσουν την οριστική απάντηση. Πάντως οι προοπτικές ζωής στην Αφροδίτη φαίνονται μάλλον ελάχιστες. Αλλά δεν είναι μηδενικές. Και στο μακρινό παρελθόν, πριν από την έλευση της κόλασης του θερμοκηπίου, η Αφροδίτη πιθανότατα έμοιαζε πολύ με τη Γη.
Ίσως, κάποια παράξενη μορφή ζωής να ξεκίνησε και να εξελίχθηκε για να προσαρμοστεί στο μεταβαλλόμενο κλίμα. Η ζωή στην Αφροδίτη δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει νερό, είναι πολύ θερμή για κάτι τέτοιο. Αλλά θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει σταγονίδια θειώδους αμμωνίου ή θειικού οξέος που διασκορπίζονται μέσα στα σύννεφα της Αφροδίτης. Αυτή η ζωή θα ήταν εξαιρετικά απλή, ίσως ακόμη και χωρίς κυτταρικές μεμβράνες, αποτελούμενη απλώς από αυτοαναπαραγόμενα μόρια που χρησιμοποιούν την υπεριώδη ακτινοβολία ως πηγή ενέργειας.
Αυτού του είδους η ζωή μπορεί να αλλάξει τη χημική σύνθεση της ατμόσφαιρας της Αφροδίτης, εξηγώντας πολλά μυστήρια όπως το επιπλέον οξυγόνο στα στρώματα των νεφών και τις επιπλέον ποσότητες διοξειδίου του θείου που δεν θα έπρεπε να βασίζονται σε απλά χημικά μοντέλα. Αξίζει να το διερευνήσουμε πιο προσεκτικά τελικά.
πηγή: https://www.universetoday.com/articles/do-the-clouds-of-venus-really-host-life
Κατηγορίες:ΑΣΤΡΟΒΙΟΛΟΓΙΑ, ΕΞΩΓΗΙΝΗ ΖΩΗ, ΜΟΥΣΙΚΗ
physicsgg 
Σχολιάστε