Η ζωή εμφανίστηκε στη Γη εδώ και περίπου 4 δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτό ισοδυναμεί σχεδόν με το ένα τρίτο της ηλικίας του σύμπαντος (13,77 δισεκατομμύρια χρόνια). Είναι προφανές ότι εφόσον η ζωή εμφανίστηκε στη Γη, θα μπορούσε να είχε εμφανιστεί οπουδήποτε. Κι αν θεωρήσουμε ευρύτερους ορισμούς της ζωής, θα ήταν δυνατή η εμφάνιση κάποιου είδους ζωής ακόμα και λίγα δευτερόλεπτα μετά την Μεγάλη Έκρηξη.
Για να εξερευνήσουμε την εμφάνιση και την προέλευση της ζωής, πρέπει πρώτα να την ορίσουμε. Υπάρχουν πάνω από 200 δημοσιευμένοι ορισμοί, γεγονός που δείχνει πόσο δύσκολο είναι να αντιμετωπιστεί αυτή η έννοια. Για παράδειγμα, είναι ζωντανοί οι ιοί; Αναπαράγονται, αλλά χρειάζονται έναν ξενιστή για να το κάνουν. Τι ισχύει για τα πράιον (prions), τις παθογόνες πρωτεϊνικές δομές; Οι συζητήσεις συνεχίζουν να στροβιλίζονται για τη γραμμή μεταξύ ζωής και μη ζωής. Αλλά για τους σκοπούς μας, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε έναν εξαιρετικά ευρύ, αλλά πολύ χρήσιμο ορισμό: Η ζωή είναι όλα όσα υπόκεινται στη δαρβινική εξέλιξη.
Σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό, η ζωή στη Γη προέκυψε πριν από τουλάχιστον 3,7 δισεκατομμύρια χρόνια. Μέχρι τότε, οι μικροσκοπικοί οργανισμοί ήταν ήδη αρκετά εξελιγμένοι ώστε να αφήνουν πίσω τους ίχνη των δραστηριοτήτων τους που παραμένουν μέχρι σήμερα. Αυτοί οι οργανισμοί έμοιαζαν πολύ με τους σύγχρονους: Χρησιμοποιούσαν το DNA για την αποθήκευση πληροφοριών, το RNA για να μεταγράψει αυτές τις πληροφορίες σε πρωτεΐνες και τις πρωτεΐνες να αλληλεπιδράσουν με το περιβάλλον και να δημιουργηθούν αντίγραφα του DNA. Αυτός ο συνδυασμός τριών κατευθύνσεων επιτρέπει σε αυτές τις ομάδες χημικών ουσιών να βιώσουν τη δαρβινική εξέλιξη.
Αλλά αυτά τα μικρόβια δεν έπεσαν απλώς από τον ουρανό. αλλά εξελίχθηκαν από κάτι. Κι αν η ζωή είναι κάτι που εξελίσσεται, τότε θάπρεπε να προϋπήρχε μια απλούστερη εκδοχή ζωής που εμφανίστηκε νωρίτερα στο παρελθόν της Γης. Ορισμένες θεωρίες υποθέτουν ότι τα πρώτα αυτοαναπαραγόμενα μόρια, και ως εκ τούτου η απλούστερη δυνατή μορφή ζωής στη Γη, θα μπορούσε να είχε προκύψει όταν ψύχθηκαν οι ωκεανοί, πριν από 4 δισεκατομμύρια χρόνια.
Και η Γη μπορεί να μην ήταν μόνη – ο Άρης και η Αφροδίτη είχαν παρόμοιες συνθήκες εκείνη την εποχή, οπότε αν η ζωή εμφανιζόταν εδώ, μπορεί να είχε εμφανιστεί και εκεί.
H πρώτη ζωή ανάμεσα στα άστρα
Αλλά ο ήλιος δεν ήταν το πρώτο άστρο όπου ξεκίνησε η σύντηξη του υδρογόνου. Και ο ίδιος είναι το προϊόν μιας μακράς σειράς άστρων προηγούμενων γενεών. Η ζωή όπως την ξέρουμε απαιτεί μερικά βασικά στοιχεία: υδρογόνο, οξυγόνο, άνθρακα, άζωτο και φώσφορο. Με εξαίρεση το υδρογόνο, το οποίο εμφανίστηκε τα πρώτα λεπτά μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, όλα αυτά τα στοιχεία δημιουργούνται στο εσωτερικό των άστρων κατά τη διάρκεια του κύκλου ζωής τους. Έτσι, μετά από μία ή δύο γενιές άστρων που ζουν και πεθαίνουν, παράγοντας τα στοιχεία που εξαπλώνονται στον ευρύτερο γαλαξία, θα μπορούσε να εμφανιστεί ζωή στο σύμπαν, σαν αυτή που αναπτύχθηκε στη Γη.
Αυτός ο προβληματισμός μας οδηγεί στην υπόθεση ότι η πιθανή πρώτη εμφάνιση της ζωής θα μπορούσε να έχει συμβεί πριν από 13 δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτή η εποχή στην ιστορία του σύμπαντος είναι γνωστή ως κοσμική αυγή, όταν σχηματίστηκαν τα πρώτα άστρα. Οι αστρονόμοι δεν είναι ακριβώς σίγουροι πότε έλαβε χώρα αυτή η μετασχηματιστική εποχή, αλλά ήταν κάπου μεταξύ μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων ετών μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Με την εμφάνιση αυτών των άστρων, ήταν δυνατή και η δημιουργία των απαραίτητων στοιχείων για την ζωή.
Έτσι, η ζωή όπως την ξέρουμε – χτισμένη σε αλυσίδες άνθρακα, χρησιμοποιώντας οξυγόνο για τη μεταφορά ενέργειας και βυθισμένη σε ένα λουτρό υγρού νερού – μπορεί να είναι πολύ, πολύ παλαιότερη από τη Γη. Ακόμη και άλλες υποθετικές μορφές ζωής που βασίζονται σε εξωτικές βιοχημείες απαιτούν ένα παρόμοιο μείγμα στοιχείων. Για παράδειγμα, κάποια εξωγήινη ζωή θα μπορούσε να χρησιμοποιεί πυρίτιο αντί για άνθρακα ως βασικό δομικό στοιχείο ή να χρησιμοποιεί μεθάνιο αντί για νερό ως διαλύτη. Aυτά τα στοιχεία πρέπει να προέρχονται από το κάπου, και αυτό κάπου βρίσκεται στους πυρήνες των άστρων. Χωρίς άστρα, δεν μπορείτε να έχετε ζωή με βάση τα χημικά στοιχεία της ζωής.
Η πρώτη ζωή στο σύμπαν (ιδέες για μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας)
Αλλά ίσως είναι δυνατόν να έχουμε ζωή και χωρίς χημεία. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς θα μπορούσαν να είναι τέτοιου είδους ζωντανά πλάσματα. Αλλά αν πάρουμε τον ευρύ μας ορισμό – ότι η ζωή είναι οτιδήποτε υπόκειται σε εξέλιξη – τότε δεν χρειάζονται χημικά στοιχεία για να δημιουργηθεί ζωή. Σίγουρα, η χημεία είναι ένας βολικός τρόπος αποθήκευσης πληροφοριών, ανταλλαγής ενέργειας και αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον, αλλά υπάρχουν και άλλες θεωρητικές εναλλακτικές προτάσεις.
Για παράδειγμα, το 95% του ενεργειακού περιεχομένου του σύμπαντος είναι άγνωστο στους φυσικούς – κυριολεκτικά βρίσκεται πέρα από τα γνωστά στοιχεία του περιοδικού πίνακα. Οι επιστήμονες δεν έχουν ιδέα από τι αποτελούνται αυτά τα μυστηριώδη συστατικά του σύμπαντος, γνωστά ως σκοτεινή ύλη και σκοτεινή ενέργεια.
Ίσως υπάρχουν πρόσθετες δυνάμεις της φύσης που λειτουργούν μόνο με τη σκοτεινή ύλη και τη σκοτεινή ενέργεια. Ίσως υπάρχουν πολλά «είδη» σκοτεινής ύλης – ένας ολόκληρος «περιοδικός πίνακας με στοιχεία της σκοτεινής ύλης». Ποιός ξέρει τι αλληλεπιδράσεις και ποιά σκοτεινή χημεία εκτυλίσσεται στις τεράστιες εκτάσεις ανάμεσα στα άστρα; Η υποθετική «σκοτεινή ζωή» μπορεί να εμφανίστηκε στο εξαιρετικά πρώιμο σύμπαν, πολύ πριν από την εμφάνιση των πρώτων άστρων, τροφοδοτούμενη και μεσολαβούμενη από δυνάμεις που δεν καταλαβαίνουμε ακόμη.
Οι δυνατότητες εμφάνισης αρχέγονης ζωής μπορεί να γίνουν ακόμα πιο περίεργες. Μερικοί φυσικοί έχουν υποθέσει ότι στις πρώτες στιγμές της Μεγάλης Έκρηξης, οι δυνάμεις της φύσης ήταν τόσο ακραίες και τόσο εξωτικές που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την ανάπτυξη πολύπλοκων δομών. Για παράδειγμα, αυτές οι δομές θα μπορούσαν να ήταν κοσμικές χορδές, οι οποίες είναι πτυχώσεις στο χωροχρόνο, αγκυρωμένες από μαγνητικά μονόπολα. Με επαρκή πολυπλοκότητα, αυτές οι δομές θα μπορούσαν να έχουν αποθηκευμένες πληροφορίες. Θα υπήρχε άφθονη διαθέσιμη ενέργεια και αυτές οι δομές θα μπορούσαν να αυτοαναπαραχθούν, επιτρέποντας τη Δαρβινική εξέλιξη.
Οποιαδήποτε πλάσματα υπήρχαν σε αυτές τις συνθήκες θα είχαν ζήσει και πεθάνει εν ριπή οφθαλμού, ολόκληρη η ιστορία τους θα διαρκούσε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο – αλλά για αυτά θα ήταν μια ολόκληρη ζωή.
πηγή: https://www.space.com/life-possible-seconds-after-big-bang
Κατηγορίες:ΑΣΤΡΟΒΙΟΛΟΓΙΑ, ΑΣΤΡΟΦΥΣΙΚΗ, ΒΙΟΛΟΓΙΑ, ΕΞΩΓΗΙΝΗ ΖΩΗ, ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ, ΣΥΜΠΑΝ
physicsgg 
Σχολιάστε