Το ζητούμενο είναι να βρεθεί μια προσέγγιση για ολοκληρώματα της μορφής:
όταν η συνάρτηση
παρουσιάζει ακρότατο και
. Όπως θα δούμε, ολοκληρώματα αυτής της μορφής παίζουν σημαντικό ρόλο στη Φυσική.
Ας ξεκινήσουμε με μια συνάρτηση που παρουσιάζει ολικό ακρότατο
π.χ. την και ένα έψιλον όχι τόσο πολύ μικρό
Τότε θέτοντας
έχουμε
της οποίας η γραφική παράσταση φαίνεται στο σχήμα:

Παρατηρούμε ότι η συνάρτηση εμφανίζει ελάχιστο στο σημείο .
Πράγματι ισχύουν ,
και .
Το ολοκλήρωμα μπορεί να υπολογιστεί αριθμητικά.

Το διάγραμμα της προς ολοκλήρωση συνάρτησης exp[-f(x)] μοιάζει πολύ με την γκαουσιανή συνάρτηση. Το γεγονός αυτό παίζει σημαντικό ρόλο στην προσέγγιση του ολοκληρώματος.
(τα όρια ολοκλήρωσης μπήκαν στην τύχη)
Τα ολοκληρώματα αυτής της μορφής μπορούν να προσεγγιστούν και χωρίς αριθμητική ολοκλήρωση, από την απλούστατη σχέση:
αρκεί και η συνάρτηση
να παρουσιάζει ολικό ελάχιστο στο σημείο
.
Για τη συνάρτηση του προηγούμενου παραδείγματος έχουμε ,
και για
, προκύπτει:
που διαφέρει από την τιμή που δίνει το mathematica κατά 8,9%.
Όμως η τιμή του έψιλον που επιλέχθηκε δεν ήταν πολύ μικρή. Έτσι, καθώς το , η προσέγγιση γίνεται πολύ καλύτερη.
Απόδειξη της προσέγγισης:
Αναπτύσσουμε κατά Taylor την S(x)
Εφόσον η S(x) έχει ακρότατο στο x=x0 θα ισχύει S'(x0)=0, οπότε
Aντικαθιστώντας στο ολοκλήρωμα παίρνουμε
Καθώς το ορισμένο ολοκλήρωμα με την κατάλληλη αλλαγή μεταβλητής υπολογίζεται όπως το ολοκλήρωμα της γκαουσιανής συνάρτησης:
, δίνοντας έτσι την ζητούμενη προσέγγιση.
Στη βιβλιογραφία η παραπάνω μέθοδος αναφέρεται ως μέθοδος Laplace.
Η απάντηση στο ερώτημα «τι σχέση έχουν όλα τα παραπάνω με τη Φυσική;» θα δοθεί σε μια άλλη ανάρτηση.
Κατηγορίες:ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ
Περιμένουμε την σχέση με την Φυσική!