Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το μέταλλο παλλάδιο σε έναν ύαλο που περιείχε μεταλλοειδή στοιχεία, καταφέρνοντας να κατασκευάσουν ένα κράμα που δεν είχε κανένα από τα μειονεκτήματα θραύσης των προηγούμενων προσπαθειών στο σχετικό πεδίο. Υπάρχει δυνατότητα μαζικής παραγωγής του, με βασικό μειονέκτημα όμως την υψηλή τιμή του παλλαδίου, παρ’ όλο που μέχρι και γέφυρες θα μπορούσαν να κατασκευαστούν από αυτό, και έτσι δεν είναι ακόμη εμπορικά συμφέρουσα η χρήση του στην αεροναυπηγική και την αυτοκινητοβιομηχανία. 

Ανοίγει ο δρόμος, όμως, για τον συνδυασμό και άλλων στοιχείων με στόχο τη δημιουργία ακόμη καλύτερων και φθηνότερων ανάλογων υλικών. Ο βασικός συγγραφέας της μελέτης, ο ελληνικής καταγωγής Μάριος Δημητρίου, καθηγητής στο Caltech, είναι αισιόδοξος, εκτιμώντας ότι η πρώτη πρακτική εφαρμογή του μπορεί να είναι στην οδοντιατρική, για την κατασκευή οδοντικών εμφυτευμάτων, εφόσον ελεγχθεί η βιολογική συμβατότητά του. Και ήδη αναζητά φθηνότερες εναλλακτικές: «Αν καταφέρουμε να κατασκευάσουμε ένα κράμα σιδήρου ή χαλκού με αυτές τις ιδιότητες, ένα έχω να σας πω: θα κλείσει η βιομηχανία χάλυβα».
© 2011 Nature News – enet.gr