Τότε ήμασταν νέοι και δυνατοί. Τώρα ξέρουμε φυσική.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν τρεις φυσικοί που μετέφεραν κορμούς για να χτίσουν ένα σπίτι. Οι ώμοι τους πονούσαν, αλλά κανείς δεν παραπονιόταν. Οι φυσικοί, ωστόσο, είναι φυσικοί ακόμη και όταν κάνουν βαριές δουλειές. Κάποιος από αυτούς, λοιπόν, έθεσε ένα ενδιαφέρον ζήτημα: Ποια ακριβώς θέση κάτω από τον κορμό – μπροστά, στη μέση ή πίσω – δέχεται το μεγαλύτερο φορτίο; Διέκοψαν για λίγο λοιπόν, για να σχεδιάσουν το διάγραμμα στατικής ισορροπίας στο χώμα. Θεώρησαν τρία υποστηρίγματα (τους ώμους τους) ισαπέχοντα (σε απόσταση L το ένα από το άλλο), με το μεσαίο υποστήριγμα να βρίσκεται ακριβώς κάτω από το κέντρο βάρους του δοκαριού. Υπέθεσαν ότι ο κορμός ήταν οριζόντιος, έτσι ώστε οι δυνάμεις F₁, F₂ και F₃ στα υποστηρίγματα να είναι κατακόρυφες. Όμως οι εξισώσεις που προκύπτουν από την ισορροπία (συνισταμένη των δυνάμεων =0 και συνισταμένη ροπών = 0) είναι δυο, ενώ οι άγνωστες δυνάμεις είναι τρεις. Ο αριθμός των δυνατών λύσεων σε μια τέτοια περίπτωση είναι άπειρος. Αργότερα οι φυσικοί αφού έψαξαν σε μερικά βιβλία, έμαθαν ότι ένα τέτοιο πρόβλημα ονομάζεται στατικά απροσδιόριστο….
Διαβάστε τη συνέχεια στο ένθετο:

Κατηγορίες:ΜΗΧΑΝΙΚΗ