Φωτογραφία του Ezra Pound στη Βενετία, 1963 (Photo Horst Tappe)

Βλέπω
Επειδή έπρεπε να περάσει καιρός
Και η τροχιά περνάει κάποτε μπροστά
Από το φακό
Τα χρόνια καίγονται
Μεθοδικά διαβρώνει η σκουριά τις εφευρέσεις
Που συγκρατούνε τη ζωή και καταρρέουν
Τελείως ξαφνικά, σα σπίρτα στη φωτιά
Καίγονται χρόνια
Και είναι δύσκολο να συγκρατήσουν τ’ όνομα
Η φωνή δεν ακούγεται
Τα κόκκαλα σαπίζουν
Στην υγρασία της μοναξιάς
Ρούχα της ψυχής και του κορμιού
Φθείρονται οριστικά
Μένει η σκιά ή ότι μένει
Και πρέπει ανώνυμα να εκπληρώσει
Χρέη
Και απαιτήσεις άλλων.

Βασίλης Κουγέας, «Καίγονται χρόνια», εκδόσεις Πορεία 1983

Κατηγορίες:ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Ετικέτες: Βασίλης Κουγέας