«I am in orbit around the third planet from the star called the sun. over»
Jimi Hendrix – Third Stone from The Sun
Μετά από 43 δίωρες -τρίωρες συναντήσεις του Δημήτρη Νανόπουλου και του δημοσιογράφου Μάκη Προβατά, προέκυψε το βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα και φέρει τον τίτλο «Στον τρίτο βράχο από τον Ήλιο».
Το βιβλίο ξεκινώντας κυριολεκτικά από την αρχή … «Το επώνυμό μου δεν είναι Νανόπουλος…», περιγράφει (σχεδόν) τα πάντα γύρω από τη ζωή του θεωρητικού φυσικού, την επιστήμη του, τη σκέψη του, τις τέχνες, τους δικούς του φόρους τιμής …
Στη συνέχεια ακολουθούν μερικά αποσπάσματα από το κεφάλαιο δεκαεφτά του βιβλίου, το οποίο μεταξύ άλλων αναφέρεται στην όχι και τόσο γνωστή εργασία του Δημήτρη Νανόπουλου για τη σχέση εγκέφαλου και κβαντικής φυσικής, την ενασχόλησή του με βιολογία και ψυχανάλυση, αλλά και την θέση του ανθρώπου σε ένα αδιανόητα απέραντο και αχανές Σύμπαν:
«To ανθρώπινο μυαλό είναι ένα κβαντικό κομπιούτερ το οποίο κάποια στιγμή προέκυψε μέσα σε ένα αχανές σύμπαν. Όταν δουλεύει για να αντιληφθεί και να κατακτήσει καινούργια μονοπάτια, έχει τη δυνατότητα τόσο να ανακαλεί δεδομένα αποθηκευμένα στη δική του μνήμη όσο και να επηρεάζεται από τη σκέψη όσων προηγήθηκαν στον ίδιο δρόμο.
Την περίοδο 1994 – 95, τότε που έγινε η ανακοίνωση για το top quark, είχε κορυφωθεί τόσο ή ένταση μέσα μου, στον εγκέφαλό μου, σχετικά με τη φυσική, ώστε αποφάσισα να ξεφύγω με κάποιον τρόπο και να ασχοληθώ με κάτι άλλο. Για πρώτη φορά αποφάσισα να επιτρέψω τον εαυτό μου να έχει μια κάπως χαλαρή επαφή με τη φυσική. Εκείνο το καλοκαίρι βρισκόμασταν για διακοπές στη Σαντορίνη και διάβαζα το Emperor’s New Mind του Roger Penrose, με το οποίο είχα ενθουσιαστεί. (…)
Μάλιστα, ήδη μου είχε γεννήσει μια ιδέα για έρευνα. Όταν επέστρεψα στις ΗΠΑ, την πρώτη κιόλας μέρα, το συζήτησα με έναν εξαιρετικό Έλληνα επιστήμονα που είχα ως φοιτητή, τον Ανδρέα Μέρσιν, ο οποίος ενθουσιάστηκε. Συμφωνήσαμε ότι έπρεπε να αποδείξουμε πειραματικά τη σχέση κβαντικής φυσικής και εγκεφάλου και δώσαμε ραντεβού για την επόμενη μέρα.
Ο τρόπος με τον οποίο βρέθηκε ο άνθρωπος που θα μας βοηθούσε στην πειραματική επιβεβαίωση, ήταν υπέροχος. Εκείνο το βράδυ ο Ανδρέας πήγε για μπιλιάρδο και μπίρες με έναν φίλο του τον οποίο εγώ δεν γνώριζα, το Μάκη Σκουλάκη από το τμήμα βιολογίας του TEXAS Α&Μ, όπου και έκανε πειράματα πάνω σε δροσόφιλες. Στην αρχή ο Μάκης δεν ήταν θετικός να συμμετέχει, αλλά μετά από μερικές παρτίδες μπιλιάρδο πάνω σε δροσόφιλες. Στην αρχή ο Μάκης δεν ήταν θετικός να συμμετέχει, αλλά μετά από μερικές παρτίδες μπιλιάρδο, πολλές μπίρας και πολλή ανάλυση από την πλευρά του Ανδρέα, πείστηκα. Οι τρεις μας, αφού κάναμε πειράματα πάνω στις δροσόφιλες, γράψαμε ένα πρωτοποριακό paper, το οποίο ακόμη θεωρείται σημείο αναφοράς. Έτσι, το πρώτο paper για τη σχέση κβαντικής φυσικής και εγκεφάλου δημιουργήθηκε από τρεις Έλληνες [D. V. Nanopoulos, A. Mershin & Ε. Μ. C. Skoulakis, «Quantum Brain?», 1999].
(…) Όσον αφορά την έρευνα που θα κάναμε, λοιπόν, για τη σχέση της κβαντικής φυσικής με τον εγκέφαλο, πολύ γρήγορα το δωμάτιο μελέτης του σπιτιού μου στο Τέξας κατέληξε να είναι στρωμένο με βιβλία και δεκάδες papers βιολογίας, τα οποία δεν χωρούσαν πια πάνω στο γραφείο. Καθώς ήταν ανάγκη να μάθω τα βασικά της βιολογίας, αποφάσισα να μιμηθώ τον Όρσον Ουέλς, όταν του πρότειναν να γυρίσει το τον Πολίτη Κέιν. Καθώς, μέχρι τότε ήταν άνθρωπος του ραδιοφώνου και του θεάτρου, άρχισε να διαβάζει τα καλύτερα βιβλία για τον κινηματογράφο και να ξενυχτά βλέποντας ταινίες.
Παράλληλα, επειδή ήθελα να δω πως συνδέονται αυτά που ερευνούσα με τον Φρόυντ, βρήκα σε ένα βιβλιοπωλείο ένα καταπληκτικό βιβλίο του, το οποίο το έμαθα απέξω και το χρησιμοποιήσαμε στην έρευνά μας. Κάπως έτσι έγινα και εγώ ένας φροϋδικός.
Εκείνα τα διαβάσματα, και η ενασχόλησή μου με τη βιολογία, επηρέασαν τη σκέψη και την κοσμοθεωρία μου. Εδραιώθηκε στη συνείδησή μου ότι όλοι εμείς, τα ανθρώπινα όντα που γεννιόμαστε και υπάρχουμε στον κόσμο, είμαστε απλώς συμπτωματικές υπάρξεις σε ένα τυχαίο σύμπαν. Ακόμα και τον εγκέφαλό μας τον αποκτήσαμε συμπτωματικά, αφού η δομή του σώματός μας θα μπορούσε να μην είχε ενεργοποιηθεί ποτέ. Παρ’ όλα αυτά, χάρη σε αυτό τον εγκέφαλο, αξιωθήκαμε να φτάσουμε στο σημείο όπου βρισκόμαστε σήμερα, δηλαδή αρκετά κοντά στη λύση του υπέρτατου γρίφου για το Σύμπαν και την κατανόηση της δημιουργίας των Πάντων.
Οι επιστημονικές «υποθήκες» έχουν στόχο αντίθετο από εκείνο των σκοταδιστών. Θέλουν να βοηθήσουν τη ζωή να πάει μπροστά και όχι να την καθυστερήσουν. Έτσι κι αλλιώς το βασικό κίνητρο σε ότι κάνει ένας επιστήμονας πρέπει να είναι η ωδή και η τιμή προς τη ζωή, και όχι η αγωνία για τον θάνατο.
Η δημιουργία είναι ένα «χάπι» που βοηθάει πολύ για να αποκτήσουμε ανοσία απέναντι στη διαρκή σκέψη του θανάτου. Την ώρα που δημιουργείς, δεν έχεις χρόνο να σκέφτεσαι τον θάνατο, αφού βρίσκεσαι σ’ ένα πνευματικό καταφύγιο όπου παρούσα είναι μόνο η ζωή.
Η βασική αρχή του γήινου κόσμου στον οποίο ζούμε είναι επιταγή “eat, survive, reproduce” – Φάε, Επιβίωσε, Κάνε απογόνους. Το υπέρτατο αξίωμα της βιολογίας είναι το «survival of the fittest», δηλαδή η επιβίωση του οργανισμού που είναι σε θέση να προσαρμοστεί καλύτερα στο περιβάλλον του. Η επιστήμη της βιολογίας μας λέει ότι κάθε ζωντανός οργανισμός είναι ουσιαστικά δέσμιος του περιβάλλοντος και του σώματός του.(…..)
(…) Ο άνθρωπος υπήρξε το πρώτο, και μέχρι στιγμής το μοναδικό, ζώο που κατάφερε να υπερβεί τον παράγοντα περιβάλλον και να δημιουργήσει σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
Αυτή απατηλή νίκη του ανθρώπου πάνω στη φύση πιθανώς να έδωσε ώθηση στα φιλοσοφικά ρεύματα που βασίζονται στην αντίληψη του ανθρωποκεντρισμού. Φαίνεται όμως ότι οι στοχαστές που υποστήριξαν τέτοιου είδους απόψεις έκαναν λάθος. Το «πάντων χρημάτων μέτρον ο άνθρωπος» του Πρωταγόρα ναι μεν μας χαϊδεύει τα αυτιά, αλλά είναι αστείο να πιστεύουμε ότι το κέντρο του Σύμπαντος είναι ο άνθρωπος. Εμείς οι άνθρωποι δεν είμαστε παρά κάτι λιλιπούτεια όντα τα οποία ζουν σε ένα αδιανόητα απέραντο και αχανές Σύμπαν. Δεν μπορούμε να να είμαστε εμείς το κέντρο αυτής της απεραντοσύνης. Με κοσμικούς όρους, αποτελούμε απλώς ένα ακόμα συστατικό στοιχείο του κόσμου μας.
Οι άνθρωποι θέλουμε, κάποτε, να γίνουμε Αθάνατοι, για να μπορούμε να ερωτευόμαστε ή να βλέπουμε το ηλιοβασίλεμα αιωνίως. Όμως οι περισσότεροι περιφρονούν ή αποφεύγουν να διαβάσουν τις αλήθειες της φυσικής, παρόλο που σε αυτές ίσως κρύβεται η ουσία της ύπαρξής μας.
Ο θεωρητικός φυσικός, ωστόσο, έχει στο αίμα του μόνο μια ανάγκη: να ανακαλύψει την αλήθεια, να δει αποδεδειγμένες τις βασικές αρχές της Δημιουργίας. Αυτό το θέλει, ακόμη και αν το τίμημα θα ήταν να πεθάνει την αμέσως επόμενη στιγμή. Θεωρεί μια τέτοια «συναλλαγή» δίκαιη και αποδεκτή.
Τα πάντα πρέπει να τα βλέπουμε Aeterno Modo – από τη σκοπιά της Αιωνιότητας – όπως έγραφε ο Σπινόζα …
Αυτές είναι οι στιγμές για τις οποίες αξίζει όλη η ύπαρξη ενός ανθρώπου σε αυτό τον πλανήτη.»
Κατηγορίες:ΒΙΟΛΟΓΙΑ, ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ, ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ
physicsgg 
Σχολιάστε